Aanvallen! Alsof ze al dagen niets gehad hebben.....
Vanochtend weer een afwijzing voor een baan. Nu krijg ik het nieuws via de recruiter die dacht dat ik het zeker zou worden ha ha. Ookal wist ik niet eens zeker of ik deze baan echt wilde, het geeft toch een beter gevoel als je zelf nee kan zeggen. De reden dat ik het niet ben geworden? Het is niet eens meer een verrassing. Overgekwalificeerd, te gedreven, te energiek. Ze denken dat ik hun banen kom afpakken, de dienst wil uitmaken. En dat is helemaal niet zo, maar zo kom ik blijkbaar over. Gelukkig kreeg ik ook veel positieve feedback. Ze houden me in file want het bedrijf in kwestie mij wel graag hebben, maar dan voor een andere positie. Daar koop ik nu natuurlijk niets voor, dat heb ik nu al zo vaak gehoord.
Ik heb nog niet de juiste match gevonden in mijn zoektocht naar een baan. Het helpt wel om de beslissing die ik wil nemen over wat ik ga doen makkelijker te maken. Dus na het eerste gevoel van onbegrip en teleurstelling voel ik me al gauw weer vrolijk en opgeruimd. Ik ben een ervaring rijker en het was hartstikke leuk om die mensen te spreken. En ik snap eigenlijk ook wel waarom ze mij niet willen. Maar ze weten niet wat ze missen........
De dag is verder prima en ik doe alle dingen die ik niet zou kunnen doen als ik full time op kantoor zou zitten. Ik ga naar de assembly op school om naar het wekelijkse gezang van het Australische volkslied te luisteren. We doen boodschappen bij de Coles en daarna mogen de jongens een taartje bij het koffiecafe op de hoek uitzoeken bij een babychino. Later heb ik spijt want de jongens kiezen allebei een "lolliecake", een cakeje met suikerglacering en snoepjes bovenop, vergelijkbaar met een suiker- en kleurstoffenbom. Die al na een half uur explodeert want ze hebben het nog niet op of het gelach, geschreeuw en geren begint. Ik ben als de dood dat de prachtige opgetuigde kerstboom die in de etalage staat, omgaat. Ze staan voor de glimmende kerstballen keihard om hun vervormde spiegelbeeld te lachen........
Wat ruiken ze lekker he mam. We genieten van de luxe van een bosje bloemen op tafel.
