"The Evil Doctor Returns" heet het toneelstuk dat Isis samen met 3 meisjes uit haar klas heeft geschreven en dat ze afgelopen vrijdag heeft uitgevoerd voor de klas. Ik mag het filmen zodat ze het zelf ook een keer kunnen zien. Het is hilarisch. Ik begrijp helemaal niets van het verhaal en moet ontzettend mijn best doen om de camera stil te houden bij het maken van het filmpje, want alles in mij wil schuddebuiken van het lachen....... Het optreden duurt in totaal 6 benauwde minuten en dan krijgen de meiden een daverend applaus van de klas en begint de analyse van het stuk. Er wordt door de toeschouwers feedback gegeven en de meisjes staan hun mannetje en dienen het publiek van gepeperde repliek. Ik kan mijn oren maar nauwelijks geloven als ik hoor op welk nivo er gediscussieerd wordt. Het gaat over logica, rollen en het nut van bepaalde stukken in de voorstelling. Hoe het stuk tot stand is gekomen. Wat de betekenis ervan is. En zo nog verder. Gelukkig stopt de juf op een gegeven moment de discussie want de vragen worden zo gedetailleerd en moeilijk dat zelfs ik het er warm van krijg.
Het schrijven van een script is onderdeel van de les "investigation time". Iedere dag is er 1,5 uur investigation time op school waarin de klas van alles en nog wat onderzoekt, bedenkt en maakt op basis van verschillende spullen die klaarstaan en gerelateerd aan de leerstof van die week. Ook is er altijd een reporter, een focuskind en een fotograaf die vastleggen wat er allemaal gebeurt tijdens investigation time. Aan het eind van de 1,5e uur presenteren zij de resultaten aan de klas. Ik kijk iedere keer weer mijn ogen uit als ik zie wat de kinderen op deze leeftijd al kunnen en doen. Ik geloof nooit dat ik dat kon op die leeftijd. Wij maakten vroeger gewoon sommen in een schriftje en schreven letters na in een ander schriftje. Of zoiets. En daarna gingen we buitenspelen of de planten watergeven in de vensterbank.....
Isis vindt investigation time erg leuk en doet ontzettend haar best, zoals blijkt uit het script en het toneelstuk. Bij iedere activiteit moeten de kinderen ook beoordelen hoe ze het doen ten aanzien van confidence, resilience, organisation, persistence en getting along. Dit wordt dagelijks uitgebreid in de klas besproken. Ik vraag mij af of de kinderen sociale wonders worden, ik begin aan een heleboel dingen te merken dat ze zich zeer bewust zijn van wat ze doen en hoe ze het doen. Zowel thuis als op school. Bud en ik leren zelf ook iedere dag bij, maar helaas zijn wij inmiddels te oud om ook van die supersociale mensen te worden. Eigenlijk jammer, het zou wel handig zijn.
Ook wordt er deze twee weken intensieve zwemles gevolgd door de kinderen van grade 2, de klas waar Isis in zit. En zijn er schaaklessen begonnen om de kinderen te leren hoe je strategisch en parallel moet denken. Wauw.
De kinderen zijn doodop aan het einde van de week. We vinden het schoolprogramma een geweldig, maar wel heel zwaar. En dan te bedenken dat Isis ook moet proberen haar Nederlands schrijven bij te gaan houden.....
Ik ben blij dat we dit kwartaal behalve zwemmen even geen andere aktiviteiten hebben geplanned. Dat is hoogst ongebruikelijk hier want bijna alle kinderen doen minstens twee sporten en dan ook nog iets anders zoals muziek. Hoe ze dat allemaal kunnen opbrengen is mij een raadsel. Daar ga ik maar eens achteraan, want ons lukt dat (nog) niet. We doen iets fout maar ik weet nog niet wat. Zit het in "persistence"? Of moeten we meer "resilient" zijn, ookal zijn we moe? We moeten er snel achterkomen. Of niet, en doen we het door de week, behalve school, lekker rustig aan :-).
De zenuwachtige 4 meiden vlak voor de voorstelling. De evil doctor staat er helemaal klaar voor.....
Tom helpt mij de camera te installeren.
De zwemles wat later op de dag. Isis moet haar duiken oefenen.
En als ik met Tom en Bink van het zwembad terug naar huis loop zie ik dit plaatje onderweg. Ik vind het mooi, het groen met roze. De bloemen. Wat is lopen toch leuk, er is zoveel te zien.
