Gelukkig weegt het plezier van de komst en de logeerpartij op tegen de zwaarte van het vetrek. Cees en Mientje zijn vanmiddag weer vertrokken en zijn op weg naar huis.
We eten wat over was van gisteren. Bud en ik hebben alle verhalen vanavond zelf moeten voorlezen, en de afwas moeten doen. De kinderen zijn stilletjes (ook wel eens lekker ;-)), moe en willen vroeg naar bed. De wasmachine draait, het afscheidskado dat we kregen staat te glimmen op het aanrecht. Een nieuwe toaster, de oude was helemaal op en aan alle kanten stuk. Omdat we tegenwoordig echt Australisch iedere dag een toast eten bij het ontbijt, zullen Cees en Mientje nog heel lang bij ons aan het ontbijt aanwezig zijn als we in hun toaster een boterhammetje bakken.......
De traditionel koffie voor het afscheid. Dit is de enige plek op het vliegveld waar je wat vliegtuigen kan zien.
We zeggen allemaal, "niet huilen". Maar het is moeilijk als de tranen hoog zitten.
