het kriebelgen

Mijn oma, de moeder van mijn moeder, had wat ik noem "het kriebelgen". Ze was dol op kriebelen, vooral onder haar voeten. Voor zover ik weet was tot nu toe de enige dat dat kriebelgen van haar heeft geërfd mijn nicht Anouk, de dochter van de zus van mijn moeder. Misschien zijn er meer in mijn familie met het gen, eigenlijk ben ik wel nieuwsgierig.
Ik heb het in ieder geval niet, als er iemand al naar mijn voeten wijst ren ik gillend weg. Drie van onze kinderen hebben het gen ook niet, maar een wel. Daar kwam ik afgelopen week achter. Nu pas, na bijna 5 jaar.
Tom vraagt mij heel regelmatig of ik zijn nagels wil knippen. Nu ben ik erachter waarom, "dan worden zijn voeten zo lekker gekriebeld mam". Vandaag kriebelde ik zijn voeten zomaar voor de lol, voor hij naar bed ging. Hij viel bijna in katzwijm, zo fijn vond hij dat.
Ik ben zo trots dat het kriebelgen van mijn oma, die allang niet meer onder ons is, weer teruggekomen is in ons gezin. Het is net alsof ze er een beetje bij is.