Ze staan naast de foto's die ik gisteren en vandaag nam. Het is een wereld van verschil.
Luxemburg herfstig, mistflarden, fris, de geur van natte bladeren hangt in de lucht samen met de geur die hoort bij een boerendorp. Mest, gras, hooi, een haardvuurtje. De kleuren zijn overwegend groen, oranje, bruin. Wij nog steeds in vakantiesfeer, door en door verwend. Geen hand hebben we hoeven uitsteken.
De laatste foto van het verlof is genomen vlak voor we wegrijden, bedrukte gezichten. Blijkbaar had ik ook een waas voor mijn ogen want de foto is niet scherp ;-).
Het is een schril contrast met Melbourne waar het er eindelijk op lijkt dat de lente is begonnen. Het is stralend weer, de hoeden moeten weer op en er moet flink gesmeerd worden. De zon brandt op ons vel en we knijpen onze ogen dicht tegen het felle licht. De kinderen eten een ijsje, doen eindelijk al hun schoolwerk en werken hun holiday journals bij. Met als beloning, echt alleen als het helemaal af is, naar het lokale strand dat hier op 100 meter vandaag ligt. De verwennerij is afgelopen, aan de slag.
Als we naar het strand lopen kijken we naar de kleuren. Overwegend blauw, groen, wit en kleuren van de bloemen. Een gele lijn van smog over de kustlijn. Het ruikt naar eucalyptus, ti tree, de gebakken kip van de Charcoal Chicken en naar de zee.
Langzaam maar zeker wennen we er weer aan dat we nu weer hier zijn. En het voelt als een voorrecht om twee werelden van zo dichtbij mee te kunnen maken.
Luxemburg afgelopen vrijdag
Melbourne gisteren en vandaag
