drie boterhammen en diep ademhalen

Mijn werk is ontzettend inspirerend en vooral uitdagend. Ik heb het reuze naar mijn zin. Mijn verantwoordelijkheid is om de zorg in het ziekenhuis te bekijken vanuit het perspectief van de patiënt. Of de familie en vrienden van de patiënt. Hoe kunnen zorgprocessen zodanig worden opgezet dat de patiënt een positieve(re) ervaring heeft in het ziekenhuis.
Het eerste project speelt zich af op de eerste hulp afdeling. Een grote afdeling waar dit ziekenhuis bekend om is. Het ziekenhuis waar ik werk is een belangrijk trauma centrum in Victoria.
Ook ik moet nu bekend worden met de eerste hulp afdeling. Een drukke afdeling waar van alles gebeurt, helikopters en ambulances voortdurend binnenkomen, continue piepjes en belletjes gaan. In het hart van de afdeling is de plek waar alle verpleging, artsen en computers vandaan werken. Dat heet in het ziekenhuis "flightdeck", het controlecentrum.

Ik loop er ook rond. Vanwege mij functie en rol heb ik daar wat te zoeken. De grote deuren naar deze afdeling zwaaien open als ik mijn personeelskaart door de kaartlezer haal.
Voor ik ga eet ik drie boterhammen, drink ik een groot glas water en begin vast met ademhalingsoefeningen. Rondlopen op een trauma- en eerste hulp afdeling van een groot ziekenhuis is niet niks. En ik ben niet zo'n held die alle vreselijke dingen, en ook minder vreselijke dingen rustig en kalm kan benaderen. Mijn respect voor de mensen die dat kunnen, en goed ook, groeit met de minuut.

Tot nu toe gaat het goed. De deur naar buiten voor frisse lucht is in de buurt. De mensen zijn geconcentreerd en aardig. Drie boterhammen en een glas water zijn genoeg voor stabiliteit. Ik ben redelijk gewend. En dat moet ook, want dit is wat ik wil.
Maar als ik na zo'n bezoek in het kantoor zit, achter de computer om een plaatje te maken van een proces, of om een vraag uit een vragenlijst aan te passen haal ik opgelucht adem. Dit is wat ik kan.

Het geeft veel energie. Ik kan een verschil maken voor dit ziekenhuis en de patiënt. Veel beter kan het niet worden op dit moment. De grootste uitdaging voor de komende tijd is om wat ik kan en wat ik wil met elkaar te combineren......