bezoek

Vrijdag. Voor het eerst sinds tijden gaan we weer eens naar het strand. Het is het eind van de dag. Aan de rand van de stad verschijnen lichtjes terwijl het donker wordt en wij fish en chips eten aan de rand van de zee. Iedereen is moe. Moe van de week. Zwemles met kleren, speelafspraken, volleybal toernooien, cricket. De zeelucht doet ons goed.

Een beetje rust hebben we nodig want we hebben bezoek dit weekend. Twee wandelende takken. Wat een speciale dieren. Isis verdedigt ze met hand en tand, anders waren ze waarschijnlijk al doodgeknuffeld. Zelfs met een aaibaarheidsfactor die niet echt hoog is…..

Huisgenoot Spiky

Bud moet werken vanochtend. Wij gaan langs circusschool, werken in de tuin, doen de was. 

Aan het eind van de dag ga ik naar de stad met en vriendin. We voelen ons jong en vrolijk als we door kleurig Prahran lopen. 

 Wat is het toch met schoenen aan electriciteitsdraden in Melbourne?

 Colonel Tan, een van de kleurigste restaurants die ik in Australie heb gezien.

Als ik thuiskom hoor ik van het vermiste vliegtuig van Malaysian Airlines. We kennen altijd zoveel mensen die daarmee vliegen. Ik denk aan de mensen in het vliegtuig, de familie, de vrienden. Dat dit nog kan gebeuren, in deze tijd. Vreselijk…….