Nee. Integendeel.
We gaan vandaag eindelijk het verjaardagsfeestje van Isis vieren, paardrijden en naar het strand. Degene die het vroegste bij mijn bed staat is Bink. Zwembad in zijn ene hand, joggingbroek in de andere. Hij is er klaar voor.
Isis heeft drie vriendinnen gevraag om mee te gaan en Simon en Bink zijn ook uitgenodigd. Tom en Bud mochten uiteraard ook mee maar die hadden zin in een dag thuis.
We laden een picnic in de auto, vlaggetjes en een kroon en om 9 uur zijn we luid zingend onderweg. Plastic zakken klaar voor iedereen die mogelijk wagenziek kan worden.
Na een gemiste afslag, twee keer draaien en een flinke regenbui komen we aan op bestemming waar het paardrijavonuur kan beginnen. De grote kinderen krijgen les en maken een buitenrit, Bink mag een half uurtje rondjes wandelen. Hij schreeuwt van plezier. En dan van boosheid omdat hij niet mee mag met de buitenrit. Gelukkig is het snel over en terwijl de kinderen zich vermaken in het bos, vermaken Bink en ik ons op de manage.
Terwijl Tom en Bud thuis staan te cricketen in de tuin, rijden wij naar het zwarte strand een stukje verderop voor een picnic en een bezoek aan Elephant Rock. De kinderen vinden het prachtig en ook een beetje gek. Picnicken midden op een pad met vlaggen aan een struik. Neus snuiten in een theedoek omdat we geen tissues hebben. Smeerkaas met een lepel op je bolletje smeren omdat ik een mes vergeten ben….
Het enige dat ze daarna van het strand kan wegslaan is de naderende onweersbui in de verte. We zijn ver in de middag pas weer thuis. We dekken de tafel feestelijk buiten op het overdekte terras, maar moeten al snel naar binnen vluchten vanwege een enorme onweersbui die met elkaar praten onmogelijk maakt en de koude wind die wordt veroorzaakt door de regen blaast de kaarsjes steeds uit.
We gaan naar binnen. Ieder beladen met een bord en een glas kinderchampagne. Bink redt alle minivaasjes met bloemen, Simon denkt aan de tacochips, Isis zorgt voor de kaarsjes.
Na het grand dessert is iedereen eindelijk moe. Bud brengt de meiden naar huis en ik kijk naar de chaos. De afwasmachine is stuk en het aanrecht staat volgestapeld met borden, bakjes, pannen en een picnick uitrusting….
Ik zet de muziek aan en ga aan de slag. Wat is tenslotte een afwas als je het afweegt tegen het plezier van de dag. Een peulenschil. :-)
