Als ik vroeger had geleefd, zou ik altijd op de bok zitten!
Als je Ned Kelly en wat erover geschreven is moet geloven was het in de tijd van de vroege immigraten (eind 19e eeuw) een ruig, zwaar, armoedig, corrupt en agressief leven. Als we op Churchill Island proberen terug te gaan de tijd zien we vooral vriendelijkheid, schoonheid en rijkdom. Welk verhaal klopt is nietvolledig te achterhalen maar dat het niet makkelijk was geldt voor de meeste mensen die in de tijd leefden. Wat zijn we blij dat we in deze tijd leven en niet 200 jaar geleden.
Zwaluw bij de Heritage Farm op Phillip Island
Waar gaan we heen?
Ik ben dol op paarden!
Via een tussenstop op een regenachtig Cape Woolamai, het strand dat er al 150 jaar onveranderd bij ligt, rijden we met ons moderne vervoersmiddelg in 2 uur 150km van Philip Island naar Bayside , en ga ik daarna met de trein binnen een kwartier naar Europa. Calais om precies te zijn. Samen met Lindy en haar moeder die hier op bezoek is, ga ik naar een Europese film, "Welcome. Een indringende film over een Irakeze vluchteling die via Calais naar Dover wil komen. Het gaat over liefde, passie en machteloosheid. Een prachtig en droevig verhaal. Wat zijn we blij dat wij niet als illegale en ongewenste vluchtelingen een plek op deze wereld hoeven te vinden.
Cape Woolamai
Thuis warm ik een kopje soep op terwijl Bud Isis bij Cees en Mientje ophaalt. Ze is in tranen en wil naar huis. Ze wil niet logeren. Onverwacht eignlijk want ze heeft er al dagen zin in. Thuisgekomen zegt ze, "mam, ik wil overal slapen dat maakt me niets uit, maar ik voel mij fijn waar jullie zijn en daar wil ik ook zijn".
Na een dag van met geschiedenis, plezier en contrasten is heerlijk om weer thuis te zijn. Even geen contrasten en moeilijke vraagstukken. Wat zijn we blij dat we gewoon lekker met z'n allen thuis kunnen zijn!
