Vanaf vandaag wel. Vanochtend heb ik de computer uitgezet, de jongens aan het werk gezet en Cees en Mientje hadden een ochtend "vrij" en waren aan het shoppen in de shopping mall. Bud aan het werk en Isis op school. Geen afspraken. Aan het werk.
Alles is omgegooid. In de kamer die sinds een paar dagen weer vloerbedekking heeft slaapt nu Simon. Helemaal gelukkig met een eigen plek. Hij heeft zijn Feyenoord dekbed uitgekozen, de legodoos helemaal voor zichzelf alleen neergezet en het bedlampje getest. Hij heeft samen met mij zijn bed uit de andere kamer getild en door de deuropeningen heengewurmd. Ik ben vol bewondering over de kracht en het inzicht van deze 4,5 jarige. Tom gaat naar de kamer waar wij met Isis sliepen, dus alle bedden worden omgewisseld. Alle inhoud van de kasten wordt verplaatst. Tom loopt met stapels t-shirten en laat overal wat vallen. Ik besteed meer tijd aan het oprapen van een toenemende hoeveelheid rondslingerende kleren dan aan het echte opruimwerk...... Al het speelgoed moet worden omgeruild. Ik doe mijn gewone kleren in dozen, alle positiekleding ligt al sinds Cees en Mientje er zijn op 2 stapels die ik voortdurend gebruik en waar iedereen zijn nek over breekt. Nu eindelijk niet meer.
Naarmate de dag vordert begin ik steeds opgewekter te worden. Het is heerlijk om de onoverzichtelijke bende tot een halt te roepen en te doen alsof we verhuizen. Het voelt bijna hetzelfde. Twee grote zakken met kleding gaan naar de container voor hergebruik. Een zak met zooi in de vuilnisbak. Een berg met stof verdwijnt in de stofzuiger. Cees en Mientje helpen in de middag in de race tegen de klok om iedereen weer een gezellige, opgeruimde en schone slaapplek te geven. En het lukt! Er is zelfs kastruime vrij waar ik de babyspulletjes kan gaan opruimen.
Een opgeruimd huis geeft een opgeruimd hoofd. Ookal is het met het huis nog niet helemaal zover, het hoofd is vrij! Nu kan ik eindelijk met mijn kadootjes gaan spelen. Gaan lezen in de nieuwe boeken, luisteren naar de nieuwe cd's, flaneren met mijn nieuwe sieraden en kleren, sporten met mijn nieuwe schoenen, fietsen met mijn nieuwe helm, met een zakcentje in mijn portomonee naar de winkel. Het is de slagroom op de taart. Ik laat alles door mijn handen gaan en denk aan iedereen. Ik voel mij rijk, opgelucht en blij. En de kinderen, die zijn in de wolken met hun nieuwe kamers. Voor het eerst in weken gaan ze meteen slapen na het voorlezen. Ze doen zelf hun lampjes uit. Er is rust. Het is een plezier om binnen je eigen huis te verhuizen. Voor iedereen.
