De lach van de Kookaburra maakt alles een feest.
Het is de tweede keer dat we de herfst meemaken in Victoria. Wij vinden het het mooiste seizoen van het jaar. De lucht is fris en helder, de vogels zijn aktief, de kakatoes zitten overal in de velden terwijl de loofbomen langzaam van groen naar goud veranderen. In de herfst snakken we ernaar om erop uit te gaan. Dus bellen we Mark en Emma om te vragen of ze zin hebben in een dagje buiten de stad. En tot ons grote plezier besluiten ze het te doen. We rijden al vroeg de stad uit richting het Lerderberg State Forest, een groot bos dat 100km rijden bij ons vandaan ligt.
Goudzoeker. Zijn we in 2010?
Door het prachtige licht van de herfst heeft alles een zachte kleur. We hebben geen zonnebrandcreme of zonnebril meer nodig.
We beginnen de herfstige dag met een wandeling langs oude goudmijnen en een goudhoudende kreek, aan de rand van een plaatsje met de naam "Blackwood". De lucht is schoon en helder en het is fris, we vertrekken bij 13 graden. Dat zijn we nauwelijks meer gewend en het voelt goed. De kinderen tellen honderden paddestoelen en merken er niets van dat ze een paar kilometer moeten stijgen en dalen. We kijken vanuit de hoogte naar twee goudzoekers die met een pan in de kreek stenen en zand zeven op zoek naar goudsplinters. Het enige verschil met 150 jaar geleden is dat ze ultramoderne rugzakken bij zich hebben en een waterdichte broek. We zoeken stokken, bladeren en alles wat met de herfst te maken heeft. Bud, Simon en Tom lopenvoorop, zij willen het snelste zijn. Wij kuieren er rustig keuvelend achteraan en bekijken iedere paddestoel van dichtbij, vol verwondering over zoveel kleur en variatie.
Voor ons het ultieme gevoel van vrijheid. Met de auto's overal naartoe kunnen rijden.
Na 2,5 uur komen we terug bij het vertrekpunt waar we picknicken langs de kreek. Mark komt net op tijd voor de lunch, hij heeft de hele ochtend jacht gemaakt op zij portomonnee die hij op weg naar Blackwood verloren is. Helaas wordt die niet teruggevonden en moet hij alle kaarten blokkeren. Gelukkig laat hij zijn dag er niet door verpesten.
Voor de rest is de dag perfect. De kinderen doen hardloopwedstrijden tot we verder gaan. Uitgeput slapen ze in de auto terwijl wij een mooie 4X4 route rijden door het state forest. We rijden bijna voortdurend over de heuvelruggen waardoor we een prachtig uitzicht hebben. Het bos ruikt naar eucalyptus. En tussen de korte buien door schijnt veel zon.
Mabel en Isis.
Bud loopt met de jongens voorop.
Dit soort huisjes zie je hier veel.
Als hier geen kabouter onder woont.....
We kunnen er niet genoeg van krijgen. Emma legt er weer een vast.
Tegen de tijd dat al het jonge spul weer wakker is rijden we naar de appelboomgaard waar ons een aantal weken geleden Pink Ladies zijn beloofd. Helaas zijn die alweer bijna op, maar wij plukken appels dat het een lieve lust is. Er zijn nog voldoende Granny Smiths en we vinden zelfs nog wat Pink Ladies die wat hoger in de bomen hangen.
Als we nog even naar de speeltuin gaan en afsluiten bij de McDonalds is de dag compleet. Om 19.30u komen we rozig, opgefrist en vol energie thuis. Op de portomonnee na een perfecte herfstdag. Doe er ons nog maar een paar.
