Deze week had ik op school bij Isis het eerste gesprek over hoe het gaat. Het gaat goed met Isis op school. Ze moet alleen vloeiender Engels leren lezen. O, zeg ik verbaasd.
Isis leest in het Engels en thuis vaak in het Nederlands en heeft soms moeite om de zinnen vloeiend uit te spreken. Tegen de juf heeft ze gezegd dat ze het Engels soms verwarrend vindt, de juf denkt dat ze haar voor de gek houdt. En dat kan ik mij voorstellen, want Isis spreekt beter Engels dan Bud en ik. Ik leg de juf uit wat de lastige dingen zijn in de twee talen. En dat er een verschil is tussen lezen en spreken. De C ("Cat") in het Engels en de K ("Kat") in het Nederlands bijvoorbeeld. Het gebruik van de SCH in het Nederlands, onbekend in het Engels. De zichtbare maar onhoorbare H in het Engels (in bijvoorbeeld "light"). De onuitspreekbare G van het Nederlands, die in het Engels niet voorkomt.
En dan de cijfers, dat is bij Isis en Simon nu het lastigste probleem. In het Nederlands zeg je voor 29, "negenentwintig". Je begint met het tweede cijfer. In het Engels begin je altijd met het eerste cijfer, dus 29 is "twentynine" (letterlijk vertaald twintignegen).
Er gaat een wereld voor de juf open. Ze is net 21 en spreekt geen andere taal dan Engels. Ze moedigt tweetaligheid aan en staat erachter dat we thuis Nederlands spreken. Maar ze had zich nooit gerealiseerd dat er verwarringen zouden kunnen zijn bij een kind dat leert lezen, schrijven en rekenen. Isis heeft haar niet voor de gek gehouden, maar geprobeerd uit te leggen waar de moeilijke dingen zitten. Juf en ik gaan opgelucht uit elkaar, we allebei tevreden over het gesprek.
Simon kampt met andere taaluitdagingen. Hij leert veel Engelse woorden terwijl hij ook het Nederlands nog aan het verrijken is. Het zegt dingen als "iedere tijd" (in het Engels "every time") als hij "altijd" bedoelt. En vanavond vergiste hij zich met "welterusten" zeggen. Hij zei "goede nacht" (in het Engels "good night"). En zo zijn er nog veel meer kleine voorbeelden die wij nauwelijks opmerken maar waaraan we zien dat het Engels in de taal begint te sluipen. En Tom kent een aantal Nederlandse woorden niet en de Engelse wel. Dat zijn met name creche gerelateerde woorden zoals "stempel". Hij kent alleen het woord "stamp" en moet diep nadenken als hij op het Nederlandse woord wil komen. Net als het woord "art". Bestaat daar eigenlijk wel een Nederlandse vertaling voor?
We lachen ook om de uitspraak van het Engels. Isis vertelde gisteren heel voorzichtig aan tafel hoe iedereen haar achternaam uitstpreekt "Ven Moek" in plaats van Van Mook. We hebben met z'n allen gebruld van het lachen om die gekke Australische uitspraak. Ze was ontzettend opgelucht dat het niet gek is. Bud en ik hadden geen idee dat ze zich daar mee bezig hield.
Het was meteen een mooie aanleiding om wat verschillen tussen het UK Engels en het Australische Engels te bespreken. "Water" bijvoorbeeld wordt hier uitgesproken als "Wotah". "Pepper" als "Peppah". Er zijn eindeloze voorbeelden te noemen en het valt op de de kindjes zo taalgevoelig beginnen te worden dat ze haarscherp de verschillen in de Engelse uitspraak kunnen herkennen.
Ook het gemak waarmee ze accenten overnemen is opvallend. Het feit dat Cees en Mientje hier 4 weken waren zorgde ervoor dat ze een aantal typische Brabantse uitspraken gingen overnemen als ze met Cees en Mientje spraken, maar niet met mij of Bud. Zouden alle kinderen dat doen of komt het omdat ze door tweetaligheid gevoeliger worden voor taalverschillen? Dat moet ik eens uitzoeken.
Isis krijgt bijvoorbeeld op school Italiaans van een Italiaanse juf, ge-assisteert door een jongen die geen woord Engels spreekt en net uit Italie is gekomen. Accentloos (zo klinkt het in mijn ongetrainde oren) babbelt ze wat Italiaanse zinnetjes met hem.
Om terug te komen op het gesprek met de juf. Wij vinden het een voorrecht dat de kinderen tweetalig beginnen te worden. Ookal heeft het wat struikelblokken natuurlijk. Maar uiteindelijk weegt het voordeel van de twee talen op tegen het nadeel dat het wat langer duurt om foutloos in het Engels te kunnen lezen.
Er is vanavond een borrel in de stad omdat het Koninginnedag is. Georganiseerd door de Nederlandse vereniging, of zoiets. We waren het helemaal vergeten dat het koninginnedag is, en we gaan er niet naartoe. We zijn nu tenslotte in Australie. Dus om deze week vol met Engelse uitdaging af te sluiten zijn we aan het eind van de dag naar de favoriete speeltuin gereden in Mordialloc. Het was er prachtig.
Koninginnedag: Onze grootste boef of toch piraat, dol op "art"
Mordialloc Pier eind van de middag
De lucht
Verstoppertje
Dorst! En een beetje oranje.
