Melbourne Museum, Dinosaur Walk
Simon heeft bijna de hele dag met open mond rondgelopen. Isis en Tom lopen verstomd mee. We gaan vandaag met opa en oma een dagje naar het Melbourne Museum. Altijd bovenaan de verlanglijst van dingen die de kinderen willen doen. Er is een dino expositie en het is een hit. De kinderen zijn er niet weg te slaan. We kijken naar skeletten, houden versteende dinosauruspoep in onze handen, voelen aan de kartelrand van een gefossileerde tand van een Tyrannosaurus Rex. We kijken naar filmpjes over dinosaurussen en zijn zelf net zo verwonderd als de kinderen. Echter de meeste indruk maakt een filmpje uit de hedendaagse tijd die in een expositie van het zeeleven rond de kust van Victoria te zien is. Er is te zien hoe een potvis op 1,5 kilometer diepte in de Tasmaanse zee een reuzen inktvis (5 meter lang) vangt door het uitstralen van lichtflitsen en geluidsgolven. Een voorbeeld van een reuzeninktvis ligt in een grote glazen bak op sterk water, een voorbeeld van de schedel van een potvis hangt er boven. Er is geen voorstellingsvermogen nodig. Het is levensecht. Ze kunnen er niet genoeg van krijgen en zijn diep diep onder de indruk. Als daarna een Aboriginal verhaal wordt verteld en in een dans wordt uitgebeeld, waarin ze zelf mogen meedansen, zijn ze stil.
De potvis grijpt de reuzeninktvis......
We lassen een pauze in voor we naar de speeltuin gaan waar we ons verdiepen in aardsere zaken als hoelahoepen, bliklopen en springtouwen.
Spanning van alle belevenissen afreageren met het springtouw.
Ik weeg al iets mee dan een babywombat....., Simon
Plezier!
Samen bliklopen, Tom en Cees
Even rusten, Tom
Als de kindjes tot slot in de museumwinkel een dinosaurusaandenken mogen uitkiezen van Cees en Mientje is de dag compleet. Thuis wordt er nog uren nagepraat, tot ruzie aan tafel toe over wie er het eerst mag vertellen is en wie daarna over het leukste, het mooiste, het engste........
Na het avondeten pakt Tom zijn logeerrugzak en tussen Cees en Mientje in wandelt hij weg om een nachtje te gaan logeren. "Tot over een paar daagjes mam", roept hij uit de verte. Als hij maar niet droomt over potvissen en dinosaurustanden denk ik bezorgd....maar de kleine man maakt zich nergens zorgen over en is intens tevreden over de dag en zijn zelfstandigheid, en vooral dat hij mag genieten van nog meer aandacht van opa en oma.
Een familieportret maken met drie wilde en vrolijke kinderen valt niet mee.....bedankt voor de gezellige dag!
