Dat leerde ik gisteren toen ik naar de apotheek ging om op dringend advies van de arts een paar steunkousen te halen voor mijn benen die iedere dag meer ontsierd worden door de gevolgen van de zwangerschap. De man zucht eens diep als hij hoort dat we "cattle class" vliegen en zegt bezorgd dat hij het echt niet gaat redden om voor maandag een paar fatsoenlijke steunkousen op maat te leveren. Hij geeft mij een paar kniekousen mee die de 28 uur dragelijk moeten maken voor mijn benen. Hij spreekt er de bemoedigende woorden bij "beter iets dan niets.....". En ik ben tevreden want eigenlijk moet ik er niet aan denken om een stel van die veel te warme, strakke, lelijke panties aan te trekken.....
Wij zijn er helemaal klaar voor. Nadat vanmiddag de kindjes hebben gerust hebben we met z'n vieren in een uurtje de koffers gepakt. Ik de grote koffer voor "in de buik van het vliegtuig". De kindjes hun eigen handbagage. Bloedserieus, overleggend en nadenkend hebben ze alledrie een keurig tasje klaargemaakt. Ik heb er niets aan gedaan, alleen net even gecontroleerd wat ze ervan hebben gemaakt. Alles zit er in dat ze essentieel vinden voor onderweg, de i-pod, een collectie dvd's, de DS, een pyama, een zwempak (voor het zwembad in Singapore), een boek, de reisschriften van school en knutselspullen. Een favoriete knuffel. En een beker met dop en rietje zodat we geen drinkenongelukjes hebben in het vliegtuig en zodat we drinkwater kunnen tappen bij de fonteintjes op het vliegveld.
Aan tafel bij het eten hebben we de reisplanning doorgenomen.
De kindjes vertellen alles zoals ze denken dat het gaat.
"Eerst moeten we onze kettingen om met onze namen erop voor als we jou kwijtraken. In het vleigtuig magen die weer af. De eerste vlucht proberen we zolang mogelijk wakker te blijven. We mogen een lollie bij het opstijgen. Die zit al in onze tas. Dan een verzamelzakje knutselen voor alle snoep en chocola die er in het vliegtuig aan kinderen wordt gegeven. Als je dat allemaal opeet voel je je niet zo lekker, maar we willen het natuurlijk niet weggooien. Dan filmpjes kijken. En spelletjes doen. Als er maar schermpjes bij de stoelen zitten.....!
De plattegrond van het vliegveld van Singapore bestuderen zodat we de route naar het zwembad kunnen tekenen. De schoolopdracht is dat we aan het eind van de vakantie kaart moeten kunnen lezen.
Op het vliegveld een stukje lopen.
Zwemmen, douchen, pyama's aan.
McDonalds. Yes!
Tandenpoetsen.
Weer instappen voor de volgende vlucht.
Allemaal slapen! We zitten niet bij het raam want het is een slaapvlucht. De raampjes moeten dicht. Daar heb je helemaal niets aan. Dat is helemaal niet leuk.
Dan uitstappen in Amsterdam. Vorige keer waren we daar aan het einde van de reis. Nu gaan we nog even verder.
Opfrissen.
Naar de speeltuin. Yes!
Een eind lopen.
Met de bus naar de cityhopper.
En dan nog even volhouden, we mogen bij het raam zitten dus dat is leuk.
Dan zijn we er! Zou er ook een van de katten meemogen om ons op te halen in Luxemburg? En zou baby Casper erbij zijn?"
Er wordt druk gediscussieerd over alle ins en outs van het reizen. Als het allemaal zo goed loopt als de kinderen voor ogen hebben komen we verfrist en verkwikt aan. Cattle class of niet, wij vinden reizen hartstikke leuk en hebben zin in alle avonturen die ons te wachten staan.
Als de vulkaan in IJsland zich nu maar een beetje rustig houdt.....
Tot spreeks vanuit Europa.
