Thuis is alles heel gewoon. Ik ben bezig met het uitpakken van de koffers maar het vlot nog niet zo. We maakten de fout om nadat we thuis zijn gekomen nog even twee uur te gaan slapen. Om dan weer wakker te worden valt niet mee, we bewegen ons allemaal in een soort droomwolk. De kindjes zien spierwit en vragen om het uur of het weer tijd is om naar bed te gaan. Simon hebben we moeten dwingen om het op te brengen zijn vieze t-shirt waar hij op had gespuugd tijdens de vlucht, te wisselen voor een schoon shirt. Maar dat is ook het maximale dat hij tot nu toe voor elkaar heeft weten te krijgen. Zelf willen we niets liever dan te gaan slapen maar we zijn vastbesloten het te gaan halen tot minstens het eind van de middag.
Vandaag een bijkom en thuiskom dag. Terugkijken op de heerlijke tijd met de foto's. Misschien nog even een frisse neus halen of zeilboten kijken in de baai. Voetbal plaatjes plakken in het world championship boek van Simon. Isis moet de laatste hand leggen aan haar Luxemburgse milieu project dat ze op school moet presenteren.
Gelukkig hebben we nog even de tijd voor het maandag is en we terug moeten zijn in onze normale ritme. Er staat een uur per dag voor het volledig overwinnen van een jet lag maar natuurlijk hebben we niet 8 dagen de tijd om in ons normale ritme te komen. Wel een beetje jammer.
