40

Is het echt zo ver?
Ja het is echt zo ver.
40!
Wat klinkt dat oud.
Ben ik nu wijs?
Ben ik nu volwassen?
Beginnen nu de Fabulous Fourties zoals ze hier genoemd worden?
Ik kijk nog even of er iemand op Skype is die ik even kan bellen.
Niemand! Behalve dan het marketingburo waar ik regelmatig mee samenwerk. Maar die wil ik nu helemaal niet spreken. Om het delen. 40.
Veertig!
Moet ik nu blij zijn?
Dat ik al veertig jaar een gezond en gelukkig mens ben?
Of moet ik mij rot voelen dat het zo snel gaat. Veel te snel!
Beide voel ik. Terwijl ik een boltaart in de koelkast zet.
In ieder geval voor ons.
En misschien komt er nog iemand langs. Dan heb ik voor de zekerheid genoeg.
Ik geef geen feest. Geen groot feest. Alleen een minifeestje, voor ons thuis.
Vanochtend, 15 april, kreeg ik al kadootjes en taart van een paar vriendinnen hier. Een verrassing.
En van een andere vriendin een uitnodiging voor de film. Heel lief.
En ik maar denken dat ik hier geen vrienden heb.
Wel dus.
Ik ben jarig!
Ik ben veertig.
Ik lees nog snel even de kaarten die ik heb gehad voor ik naar bed ga. Lieve woorden. Feestelijke woorden. Ik voel mij jarig. Morgen maken we er een feestje van. De champagne staat al koud. Eigenlijk best leuk, veertig worden :-)