Nu begrijp ik in eens hoe mensen RSI krijgen. Gisteren waren ik, mijn opdrachtgever Gretha en nog iemand in de fabriek hard aan het werk om een paar honderd 321 Water flessen te verpakken voor een speciale spoedverzending naar Washington DC. Met z'n drieeen zetten we flessen in elkaar, plakken er labels op, zetten ze in een doos, gebruiksaanwijzing erbij, filter erbij, doos dicht en in een grote doos. We zijn een paar uur bezig en het is ontzettend leuk om midden in de fabriek te staan en mee te werken aan het productie en verpakkingsproces. Maar ik ben ook blij dat dit niet altijd zo gaat want oh wat heb ik een zere handen van het dozen vouwen en de repeterende handelingen. Terwijl ik als een razende robot de handelingen sta uit te voeren krijg ik visioenen van het tweede jaar Medische Biologie waar ik met mijn vriendin en huisgenoot Chantal zo snel- en efficient mogelijk experimenten stond uit te voren, twee, liefst drie tegelijk. Snelheid, kwaliteit en efficientie, daar ging het om. En dat was hartstikke leuk, wij waren altijd als eerste klaar. Dat ik daar gisteren aan moest denken kwam omdat we met een team van drie mensen hetzelfde probeerde te bereiken. Ik had er zo'n plezier in! Het is de blaren op mijn vingers meer dan waard.
Vandaag hebben we bezoek uit Sydney. Vrienden uit Luxemburg die al een aantal jaar geleden naar Sydney zijn verhuisd en een weekendje in Melbourne zijn. Het voelt gek maar ook vertrouwd om elkaar in hele andere omstandigheden, aan de andere kant van de wereld te zien en te spreken. Ze nemen paashaasjes mee van een chocoladewinkel in Melbourne die Europese chocolade maakt. En bonbons. Ik heb er net een op, bij een sterk kopje koffie. Mmmmmmm, ik droom plotseling van Luxemburg en alle goede dingen daar.
Twee keer dit weekend ging in in gedachten terug in de tijd. De eerste keer bij he repeterend en zo snel en efficient mogelijk verpakken van de flessen, en nu net, bij het eten van een bonbon. Grappig hoe bepaalde handelingen, smaken en geuren zo onverwacht toegang geven aan stukjes herinnering in mijn hoofd en mij heen en weer slingeren door de tijd.
Zo slingerend vliegt het weekend weer voorbij.
Morgen is het vakantie. Dit keer is de wensenlijst kort. We gaan iedere dag een stuk fietsen, lopen of steppen en lezen. En de kinderen willen een keer naar kids space. Lijkt mij allemaal goed te doen! Zelfs met zere handen ;-)
321 Water in de fabriek
Ellie en Sian, dochter en moeder, uit Sydney op bezoek. Thanks for the lovely afternoon!
