De kinderen lopen mee, of gaan op de fiets of step. Simon en Isis willen alleen fietsen als ik ook op de fiets ga, dus meestal lopen ze. In het begin werd er vaak gepiept, maar nu vinden ze het heel normaal. En zelfs leuk. Tijdens het lopen praten we over van alles en nog wat. Bink zit als een prins in de kar of in zijn draagdoek.
Vandaag ben ik een beetje ziek, verkouden koorts en malaise. Dan valt het lopen niet mee en is iedere meter te ver. Maar er iets niets aan te doen. Gelopen moet er worden. Simon heeft zijn eerste assembly vandaag en later in de middag een picnic op school. Omdat er zoveel nadruk op het belang van deze eerste woensdag dat Simon naar school gaat wordt gelegd, wil ik er natuurlijk bij zijn. Simon is blij en trots, dus ik ben dat ook terwijl ik het zoveelste pakje zakdoeken openmaak. Omdat ik niet onder wil doen voor alle goed georganiseerde moeders en vaders heb ik thuis appeldriehoeken gebakken en de overgebleven panenkoeken van gisteren met jam besmeerd, en als kleine rolletjes in bakpapier meegenomen. Koffie in een thermosflesje, water en bekers voor de kinderen, picnickleed mee. Met de gedachte dat ik nu eindelijk eens niet als moeder Flodder aan zal komen op de picnic (ookal dragen de rode neus en waterige ogen niet echt bij aan het geweldige imago dat ik wil opbouwen), kom ik aan op het veld waar de picnic plaatsvindt. Heel gezellig leg ik het kleed neer, blijkt het gras nat te zijn.......een behulpzame moeder komt mij meteen voorzien van een echt picnickleed, waar plastic onder zit en waarop je dus niet nat wordt. Want een natte broek, dat kan natuurlijk niet......
Weer niet gelukt om perfect te zijn. Aan de andere kant, alle pannenkoeken en appeldriehoeken zijn opgegaan met de hulp van veel kinderen en volwassenen. Dus misschien heb ik toch wat punten gescored vandaag. In ieder geval bij Simon, die was dik tevreden. En dat was het belangrijkste :-)
Simon zingt mee tijdens de assembly. Links staan zijn twee dikke vrienden, Rasmus en Matthew.
