Op het strand aangekomen installeren we ons, schooluniformen maken plaats voor zwemkleren. De zonnetent wordt opgezet voor Bink, de zakken van de tent gevuld met zand voor de stevigheid. Dan allemaal een paar kaascrackers, fruit en water voor de energie en.... spelen maar. Nog geen 2 minuten later komt het hele spul aangerend. "Mam, in een kuil liggen kwallen en zeesterren! Kom kijken, we weten niet precies wat het is!" Ik heb mij net geinstalleerd maar sta snel op, de toon in hun stem vertelt mij dat er echt wat aan de hand is. Bij de kuil aangekomen zie ik meteen wat de kinderen hebben gevonden. Een plastic doosje, volgepropt met levende zeesterren, ligt ondersteboven in het zand geduwd. Er was zand overheengestrooid maar met het opkomende water begint dat eraf te spoelen. We zijn er allemaal een beetje ziek van. Een zeester heeft twee van zijn voetjes eruit weten te duwen en die wapperen wanhopig heen en weer.
"Mam, we moeten wat doen, snel anders gaan ze dood!" Ontreddering in de stemmen. Ik ben niet zo'n held, maar waar levens gered moeten worden moet je je daar overheen zetten. Dus ik draai het doosje om en zie dat er ongeveer 20 zeesterren in zitten.
We gaan ze uitzetten op de rotsen een paar meter verderop. Twee andere kinderen komen ook meehelpen. Met z'n zevenen zijn we bezig om de beestjes te redden. Eentje is dood, de andere 19 zitten al snel vast op de rotsen in het snel dieper wordende water. Iedereen haalt opgelucht adem. Gered. Maar ze zijn ook vol onbegrip over waarom mensen dit doen. Niet voor lang. Nu kan het feest beginnen. En daarmee ook de vakantie.
Geen foto' van de zeesterren, daar hadden we geen tijd voor. Jammer, want ik ga een brief aan de gemeente schrijven dat ze mensen beter moeten voorlichten over het met rust laten van de waterdieren in de baai. Een foto was een goede illustratie geweest.
Hieronder de "zeesterren" van de middag!
