4) Wat vinden jullie wezenlijk anders in het leven in Londen in vergelijking met het leven in Nederland?
Kees: ik vind het even leuk als Nederland. Hier zijn tubes en dubbeldekker bussen en in Nederland niet.
Teun: Zo’n jaar is toch een beetje kunstmatig. Geen echt werk dus een klein beetje een uitgebreid vakantiegevoel dat niet echt overgaat.
MJ: Het is een beetje niet de werkelijkheid. En het is ook best fijn om een beetje uit de werkelijkheid te zijn en samen in een soort coconnetje te zitten. Soms voelt het, juist ook omdat er geen andere dierbaren (echte vrienden en/familie) zijn waar je in je dagelijkse leven contact mee hebt, ook als te dicht op elkaars lip zitten.
De tijdelijkheid en het je aan mensen verbinden, vind ik wezenlijk anders. De binding en verbinding, de hechting van en met mensen die een tijd in het buitenland wonen, puzzelt me. Met name de ‘echte’ expats die voortdurend verhuizen, die wereld is voor mij als persoon die zich wil binden en verbinden, echt te oppervlakkig. Ik zou er op den duur heel erg ongelukkig van worden.
En ik begrijp ook heel goed dat het ook ingewikkeld is om je werkelijk te binden, relaties aan te gaan, als je weet dat je snel weer weg gaat. Ik vind het iets heel triests hebben wat ik ook bij sommige kinderen en ouders op Kees zijn school zie: de een gaat uit zelfbehoud geen relaties meer aan en blijft op de oppervlakte, de ander gaat gelukkig nog wel relaties aan maar heeft heel veel pijn bij ieder afscheid. Het is telkens verlaten en verlaten worden. De enige aan wie je je werkelijk kan hechten zijn je ouders en je broers en zussen die gaan immers over de hele wereld met je mee.
De materiële luxe maar tegelijk soms ook de emotionele armoede.
Het lijkt dat je door te lang en te vaak wisselen toch wat onthechte mensen krijgt, die met alles en iedereen vooral oppervlakkige contacten aangaan. Of misschien zijn het juist wat onthechte mensen die voor zo'n bestaan kiezen?
Ik denk dat het grote verschil is dat wij hier voor een jaar zijn en dan weer terug gaan en weer verder gaan met ons leven en werk in Nederland en voor deze mensen is dit hun leven.
5) Hoe beschrijven jullie de Londense cultuur en hoe passen jullie daar in?
Kees: ik denk dat de Nederlanders een beetje beter zijn in alles. Op school zijn kinderen uit alle landen en niet alleen uit Engeland dus ik weet niet zo goed hoe Engelse mensen zijn. De buren zijn heel aardig.
Teun: Londen is een echte metropool, dus nationaliteit is van ondergeschikt belang. Tot dat er echt Engelse dingen zoals een Koninklijk Huwelijk op het programma staat. Dan staat alles in het teken van Brits zijn.
MJ: Lastige vraag, wat is de Londonse cultuur? Hoeveel echte Engelsen wonen er hier in London? Dat is misschien wel het antwoord. Het is in deze metropool multicultureel, mensen uit allerlei werelddelen wonen hier samen.
Ik vind het een prettige stad, ik voel me veilig. Ik weet dat er veel problemen in het Verenigd Koninkrijk zijn rond bijvoorbeeld alcohol en tienermoeders. Ik hoor er over, lees er over. Maar die problemen komen wij niet direct tegen. Hooguit tijdens het 1e bezoek aan de huisarts waar ik wel 3 vragenlijsten rondom alcoholgebruik moest invullen. Later begreep ik pas dat dit te maken had met het grote alcoholprobleem hier.
Mensen zijn heel ‘polite’ en dat spreekt me wel aan. Er wordt voor oudere mensen opgestaan in de underground, ook door een 14 jarige. Op school zijn er hele duidelijke regels en structuur. De juf is Miss of Mrs, mensen wachten netjes in de rij, dringen niet.
Tegelijkertijd is dat voor een stuk ook buitenkant en wordt er over lastige dingen minder gemakkelijk gesproken.
Het bij de eerste de beste zonnestraal naar buitengaan, ‘met z’n allen naar het park’, iets drinken in de pub, van die mentaliteit genieten we enorm.
