jongens

Maandag is moestuindag. De moestuin op school moet weer bewaterd worden, rupsen en slakken verwijderd. Het is een biologische moestuin, daar moet je wat voor over hebben.
Deze maandag heb ik mij vegist in de tijd. Om 13.30u sta ik met Tom en Bink op school na een enorme haastaktie die resulteert in chocoladepasta en broodkruimels in mijn haar. Tom zit namelijk op mijn nek te lunchen terwijl ik naar school ren. Voor niets want de moestuin gaat altijd pas om 14u open. Ik heb mij een half uur vergist......en om 14u moet ik alweer weg omdat ik nog een afspraak heb later op de middag.
Om 13.30u begint op school de grote pauze. De bel gaat en binnen 10 tellen stormen de eerste jongens het veld op. Stoeiend, spelend, rennend, schreeuwend. In de volgende 20 tellen lopen alle klassen leeg en zijn het schoolplein, de 4 speeltuinen, de grasvelden en de sportterreinen gevuld met kinderen. De meeste meisjes spelen wat en staan ik groepjes bij elkaar. Maar de jongens trekken mijn aandacht. Wat zijn ze wild. Niet zomaar wild. Uitgelaten, fysiek, intens, en voortdurend aan het worstelen en aan het rennen. Ik zou geen rustig moment hebben als ik de leraar zou zijn die pauzedienst heeft. Ik zou voortdurend denken dat er oorlogen uitgevochten worden............
Tegen tweeen, als de tuin opengaat en ik weg moet komt Isis aanlopen met Simon en Rasmus. Simon en Rasmus zitten bij elkaar in de klas. Als je in de eerste klas vann school zit word je een "preppie" genoemd. Preppies spelen op een andere plek van het schoolplein. Onder begeleiding van oudere kinderen mogen preppies mee naar het speelgebied van de oudere kinderen. Er is zelden een preppie die dat aandurft. Maar Simon en Rasmus hebben besloten dat ze ook in de tuin willen werken vandaag, en durven de barre tocht van het oversteken van het terrein van de oudere kinderen aan.
Normaal zijn zij het die zoveel stoeien dat ze er half bewusteloos bij neervallen. Vanmiddag niet. Het zijn nu de rustigste jongens die je je kan voorstellen, zo onder de indruk zijn ze van de oudere kinderen.

Voor mij is het leerzaam.
Blijkbaar zijn alle jongens wild en ligt het niet aan Simon of Rasmus. En als de rangorde het aangeeft, worden zelf de wildste jongens rustig, zoals Simon en Rasmus laten zien op het plein. Een hele geruststelling.
In de moestuin ben ik uiteindelijk maar kort. Maar net lang genoeg om door de juf gestrikt te worden om in de komende weken een kookworkshop te leiden voor de klas van Isis. De pompoenen en de boerenkool zijn klaar om geoogst te worden. En om verorberd te woren. Met een paar van die wilde jongens is het oogsten zo gebeurd, voor het koken houd ik mijn hart vast, en het verorberen, dat zullen we zien hoe het gaat. Als het zover is vinden jullie hier het resultaat.