carpe diem

Het is in dit huishouden een zoete inval. Vandaag waren er drie onverwachte gasten aan tafel . Dat gebeurt heel regelmatig. Bij die gekke Nederlanders kan altijd alles hoor ik de mensen denken. Geen wonder dat het er zo'n chaos is. Wij zijn eigenijk nooit ergens onverwacht te gast. Gek is dat eigenlijk  Misschien werkt het hebben van 4 kinderen preventief ..........

Ik vind het leuk om veel mensen te ontmoeten. Ik ken ook veel mensen. Wat niet wil zeggen dat het allemaal vrienden zijn. Meer kennissen. Ik word eigenlijk zelden terug uitgenodigd. Waarom dat is weet ik niet. Blijkbaar heb ik de sociale regels nog steeds niet door. In het begin was ik daar verdrietig over, nu niet meer. Zo werkt het hier nu eenmaal. Wij zijn misschien makkelijker dan veel andere mensen. Daar kunnen de sociale regels geen verandering in brengen. Juist door het gemak van mensen te vragen overwin je vooroordelen, verlegenheid en hoor je intrigerende, vrolijke maar ook verdrietige verhalen.

Vandaag had Tom een vriendinnetje uitgenodigd. Een meisje dat nog nooit bij iemand was gaan spelen. Verlegen oma kwam mee, ik had haar ook uitgenodigd. Ik kende haar niet en had haar ook nog nooit met iemand zien praten. Ik dacht dat ze een beetje vreemd was. Bij ons aan tafel, terwijl Tom en het vriendinnetje aan het spelen zijn, vertelt ze mij een deel van het vreselijke verhaal dat hun is overkomen. Beide ouders van het meisje zijn overleden. Zij, haar oudere zus en broer wonen bij alleenstaande oma, die zelf nauwelijks op haar benen kan staan. Ze maakt mij wel meteen duidelijk dat ze trots is en geen hulp nodig heeft. Dat geloof ik graag. Ik heb haar zien rijden in haar kleine autootje, daar kan ik niet tegenop!

Ik gooi alle sociale regels overboord en houd geen beleefdheidsgesprek, zoals je dat eigenlijk hoort te doen als je iemand voor het eerst spreekt. Ik wacht ook niet tot Tom daar een keer wordt uitgenodigd. Nee, het vriendinnetje komt vanaf nu regelmatig op dinsdag spelen. Dan heeft oma wat meer tijd voor zichzelf, en kan het meisje bij ons wild door de tuin rennen en mag ze op mijn nek zitten als we naar school lopen. Ik ben ontdaan over het verhaal. En ben heel trots op deze oma die zoveel doet voor haar kleinkinderen.

Ik ben mij weer extra bewust dat niets vanzelfsprekend is.
Carpe Diem.