Om 11u haal ik hem op met de auto, een traktatie want meestal lopen we overal naar toe. Tom en Bink zitten ook in de auto, die gaan mee. Dat vindt Simon een geruststelling. Ookal weet hij dat zo'n echo niets voorstelt, toch vindt hij het een beetje spannend. Ik parkeer de auto niet voor de deur van het ziekenhuis, zodat de jongens een stuk kunnen rennen voor we het ziekenhuis inlopen. Het werkt, Simon is een stuk rustiger als we naar binnen gaan. Dan komt de tweede traktatie, ze mogen tijdens het wachten op de Nintendo's spelen. Zo'n groot succes dat als we geroepen worden, geen van beide de DS weg wil leggen. Dus na de standaard dreiging dat bij het niet inleveren van de Nintendo er drie dagen niet gespeeld mag worden, gaan de klepjes dicht en bestaat er weer een leven buiten het spelletje.
Ophalen bij school
Voor de deur naar de klas
Lopen van de auto naar het ziekenhuis
De echo
De echo duurt ongeveer een half uur en we mogen meekijken op het televisiescherm. De beelden zijn voor een kind niet te interpreteren dus de lol is er al snel af, maar Simon houdt vol en volgt keurig alle instructies. Als hij klaar is vraagt hij beleefd of hij een uitgeprinte foto mag hebben, dat mag toch ook als er een baby in je buik zit? De mevrouw moet lachen en print gelukkig meteen drie foto's voor hem uit. Verder laat zij niets los over wat ze heeft gezien. Goed of niet goed? Het lijkt wel een spannende film waarbij je te lang op de volgende aflevering moet wachten. Pas over 1,5e week horen we de resultaten. Simon is er helemaal niet mee bezig. Ik ben prima in orde zegt hij overtuigd. En eigenlijk geloven wij dat ook.
De zwemles
De speeltuin
Bink doet met alles mee
We rijden naar huis waar Simon bijzonder verbaasd op reageert. Mag ik niet terug naar school? Nee, Siem, je zou toch een vrije dag krijgen? Oh ja, maar je mag mij ook terugbrengen hoor!
Ik houd hem thuis want we hebben eigenlijk helemaal geen tijd om hem terug te brengen. Ik heb de speeltuin beloofd, en Tom moet naar een feestje gebracht worden, daarna heeft Simon een extra zwemles. Tot slot mag hij footykaartjes kopen in het dorp. Dat vindt hij het hoogtepunt van de dag. Footy is zijn alles en de kaartjes gaan in een album, waar ze ieder uur weer uitgehaald worden om te bekijken, te herordenen of te ruilen met vriendjes.
Als we ook nog frietjes halen om de dag af te sluiten is hij helemaal gelukkig.
Doe mij nog maar een keer zo'n echo! zegt hij verheugd.
