ik lust het niet

Hoe vaak ik dat hoor!
"Ik lust het niet." 
"Wat is dat?"
"Hoef ik dat niet op te eten?"
"Wat eten we vanavond? WAT?! Dat wil ik helemaal niet!" 
"Mag ik alleen de pasta, niet de saus?"
"Een: Ik wil geen olijven. De ander: Ik wil wel olijven."
..........


Bijna iedere dag is het hetzelfde liedje. En dat terwijl ik iedere dag mijn best doe. En een grote dosis liefde aan het eten toevoeg. Nadenk bij wat ze lekker zouden vinden. De ene dag eten ze de pan op samen met de kip en curry. De volgende dag halen ze bij hetzelfde gerecht hun neus op. Er is geen peil op de trekken.
Donderdag was de maat vol. Het was een gezeur van jewelste. Het eten duurde een uur en het gesprek ging alleen maar over wat niet lekker aan het eten was. Na een uur was bij mij de limiet bereikt. En ik heb gezegd, uit mijn tenen, dat ik nooit meer kook voor Isis, Simon en Tom. Droog brood en water, iedere avond. Ik heb uitgelegd hoe het voelt als je je best doet en het is iedere keer fout. Ik heb ook een mogelijkheid geboden om het goed te maken.
"Zaterdag verzinnen jullie wat we eten, jullie gaan zelf boodschappen doen en koken, ik doe helemaal niets. Ik kom aan tafel zitten en eet, en het kan gebeuren dat ik het niet  lekker vind, en dat zal ik dan ook zeggen. Maar ik zal wel mijn bord leegeten. Als het heerlijk is, zeg ik dat natuurlijk ook!"
Met dit statement was het punt gemaakt. Brullen. Huilen. Verdriet. Niet omdat ze voor het eten moeten zorgen, maar om de angst dat ik zal zeggen dat het niet lekker is. Ze snappen eindelijk wat ik bedoel.

Vandaag is het zo ver. Met z'n drieeen hebben ze bedacht wat we gaan eten. Isis gaat met mij de boodschappen doen. Bud helpt ze met koken en voorbereiden. Simon nodigt nog snel gasten uit omdat hij dat gezellig vindt. De sjoelbak wordt klaargelegd. En dan kan het feest beginnen. Bruschetta, tomatensoep met brood en pizza's hebben ze gemaakt. Het is heerlijk. Ze zijn blij.  Door de rollen om te draaien was het goed voor mij om te zien hoe fijn het is als er iemand rekening met je wensen houdt (dus geen vlees en geen friet ;-)). En zij hebben gemerkt hoe fijn het is dat als je je best doet dat ook wordt gewaardeerd.
Ze waren trots op het resultaat, en opgelucht dat het goed is gegaan en hebben zelf ook uitgebreid gegeten. Ik heb vanavond geen piep gehoord.

Het resultaat is dat ik morgen weer gewoon kook. Geen droog brood. Tenminste.....voorlopig niet ;-). Ik zal wat meer rekening met ze houden, en zij met mij. Een goed uitkomst van een hele gezellige avond.