We luisteren naar de Pitches van editors. Een pitch is een kort en krachtig verhaal om uit te leggen waarom een schrijver met een goed verhaal, fictie of non fictie, naar hun moet komen en aan welke eisen zo'n verhaal moet voldoen. Er zijn grote en kleine uitgevers aanwezig. Van literaire tijdschriften zoals Island Magazine, tot grote uitgevers zoals Penguin of Textpublisher.
Als ik hoor hoeveel ingestuurde stukken de uitgevers ontvangen en welk percentage daar uiteindelijk van gepubliceerd wordt zinkt je de moed in de schoenen. Je moet wel echt heel goed zijn om ergens door te dringen. Aan de andere kant, er wordt altijd gezocht naar nieuwe mensen, nieuwe creativiteit, nieuwe ideeen. Het is een interessante business.
De belangrijkste reden dat ik er was is omdat ik een beetje in mijn maag zit met mijn boekje. Dat valt binnen de categorie "reizen". Wat moet ik ermee doen? Moet ik proberen het via een uitgever te publiceren? Het kan test zijn of het idee goed is. Aan de andere kant, het proces is eindeloos. Dat heb ik vanmiddag geleerd. Ik kan het ook zelf laten publiceren, de markt benaderen en het boekje online verkopen. Ik heb tenslotte al een lijst met mensen die het meteen willen hebben. Zij kunnen, als het boek bevalt, het ook weer laten weten aan ander geïnteresseerden. Het antwoord heb ik niet gekregen deze middag. Natuurlijk wil het panel dat er zit dat je altijd via een uitgever publiceert.
Wat ik wel heb gekregen is een enorme bron aan inspiratie, energie en plezier. Via een literair café, en een inmiddels regenachtig, bruisend en kleurig Melbourne, lopen Emma en ik verrijkt terug naar Flinders Station.
Een heerlijke literaire middag in de stad. Dat zou vaker moeten kunnen :-)
Het Pitchers panel van editors
Het literaire café
Melbourne vandaag, vroeg in de avond
