vriendschap

We hebben een verjaardag vandaag. Simon wordt 8. Hij mag kiezen wat hij doet, wij manipuleren dat niet. Althans, niet bewust. Hij heeft een aantal wensen. Zijn feestje wil hij met ons vieren, en twee vrienden. Een vriend van school en een volwassen vriend. Simon zijn vriendschappen zijn bijzonder en diep. Hij noemt niet iedereen zijn vriend, integendeel. Hij heeft veel kennissen en speelt met iedereen op school. Maar hij heeft twee echte vrienden. En die zijn vandaag uitgenodigd.

Simon heeft precies in zijn hoofd wat hij wil. Zingen in de ochtend en taart op bed. Kadootjes. Spelen met de kado's. Zijn vriendje op visite, met een kado. En een grote kaart van de Saints, de favoriete footy club van Simon.

Zingend stapt het hele spul in de auto, want Simon wil niet alleen met zijn vriendje naar het Luna Park, wij zijn allemaal uitgenodigd.

Het Luna Park is in de laatste 100 jaar nauwelijks veranderd. Er heerst een warme en gezellige sfeer. De attributen zijn vooral uit hout gemaakt en geschilderd in wit, oudblauw en roze. De houten achtbaan is de hoofdattractie, de lachspiegels bij de ingang de aandachttrekker en de grote mond waar we door naar binnenlopen het icoon van Melbourne. De paarden op de oude draaimolen zijn wild en glimmend. Het personeel gekleed in ouderwetse paarse pakken. Ze hebben bijzondere gezichten, ik vermoed dat ze erop zijn uitgezocht. We stappen terug in de tijd.

Drie en een half uur later lopen we weer naar buiten. Moe, voldaan, uitgelaten. We hebben een heerlijke dag gehad. We moeten snel naar huis want vriend nummer 2 is om 3 uur uitgenodigd voor de taart en een spelletje voetbal. Er zijn weer kado's, ook voor Isis. De taart vind ik totaal mislukt maar Simon vindt hem de mooiste die er is en zijn kleine vriend kan alleen maar oh en ah zeggen. Isis legt uit dat het snoep is waar een beetje cake aan toegevoegd is, en ze heeft gelijk.
Een uur later gooi ik de helft van de taart weg. Veel te veel snoep. Maar hij heeft zijn doel gediend, en dat is het belangrijkste.

Het loopt niet helemaal perfect. Ik breek een beker van de koffie, en dan nog een. Tom voetbalt een oud champagneglaasje van tafel. Simon zal wel veel geluk krijgen dit jaar, dat kan niet anders met alle scherven.

Als we nog pizza's maken en chocolademousse toe eten zijn al Simons' wensen voor vandaag vervuld. Hij kan niet meer. Letterlijk en figuurlijk. Om 19.30u rolt hij in bed. Zijn Star Wars schip bijna afgebouwd, de nieuwe i-pod naast hem op zijn kussen. Hij wil de muziek er nog opzetten, maar voor hij zijn zin kan afmaken slaapt hij.

Acht jaar wordt hij vandaag. Op de manier zoals hij het wil. Met de vrienden waar hij zich niet verlegen bij voelt. Met kadootjes waar hij blij van werd. Wat een fijne dag.