weer thuis

Iedereen is weer thuis.

 Surfles :-)

Surfles :-)

Gold Coast was heerlijk als ik alle verhalen hoor en de foto's zie. Warm en tropisch, mooi.
Het is weer afzien terug in Melbourne. Het is koud, de was giert door de lucht aan de lijn, het regent en hagelt. En het ergste van alles, het stonk ondraaglijk in huis.

De stanks is inmiddels opgelost. De dode possum is opgeruimd, Peter the Possum Man, in de hoedanigheid van "Glenn", heeft het karkas weggehaald, het huis goed gesprayd tegen de "over powering stench" en heeft ons ge-adviseerd de grote zwarte vliegen niet te verdelgen, maar hun werk te laten doen en ze naar buiten te wapperen als ze in de kamer zitten.....

 Tja...


Tom en ik beginnen de dag met het maken van een grote zandkoek. Tom maakt hem, samen met Bink, en ik geef wat instructies op de achtergrond. Het gaat goed. Net. Meel ligt overal. Alles dat voorzichtig met de had gekneed had moeten worden is door de keukenmachine gemixed. De hoeveelheid suiker is geruild met de hoeveelheid meel, dat ook nog eens zelfrijzend was, in plaats van gewoon bloem. Maar lekker. Wat een heerlijk koek heeft Tom gemaakt!

Vanmiddag is de ene middag in het jaar dat het doodstil is op straat in Melbourne. De footy Grand
Final wordt gespeeld en iedereen zit bij elkaar te barbequen en footy te kijken. 

Ik wil wat boodschappen gaan doen en naar de sportschool, maar behalve de grote malls (waar ik niet en geweest) is bijna alles gesloten. In verband met footy.... Honderdzeven duizend mensen zitten in het stadion. De Hawthorn Hawks spelen tegen de Fremantle Dockers (uit Fremantle, Perth). De mensen uit Perth die geen vlucht meer hadden kunnen krijgen komen met de bus (!) of de auto.

De Hawks winnen, en stiekem vind ik dat een beetje jammer. Een stukje van mijn hart is verpand aan Fremantle. Er zal uitbundig gevoerd worden in Melbourne vannacht. Zelfs bij ons in de straat was het onrustig.

 Isis en Karin

Een niet naar wens verlopen footy middag? 

Hobsons eetcafe.  

De jongens kijken allemaal footy, onrustig bewegend op de bank. Karin schrijft haar e-mails. Isis leest een boek. Ik ben op zoek naar een winkel die open is. Eigenlijk een excuus, want het enige dat ik wil is onze nieuwe auto even door de stad rijden. We hebben onze trouwe witte Mitsubishi Pajero, die ons nooit in de steek heeft gelaten de afgelopen vijf jaar, ingeruild voor een nieuwe Mitsubishi Pajero. Ik was echt aan de oude auto gehecht, maar nu ik in de nieuwe heb gereden ben ik blij en trots. We kunnen weer verder op avontuur. Dat is wat we het liefste doen en waarom we hier zijn. En zo kan ik voor mijzelf verantwoorden waarom we de auto hebben ingeruild. Het rijden is leuk. Een echt feest. Ik laat de spiegels in en uit gaan. Kijk op de achteruitrijd camera hoe ver ik nog kan. Geef eens flink gas en neem een snelle bocht. Het enige dat niet lukt is om de blue tooth aan de praat te krijgen met de iPod. Gelukkig hebben we daar morgen nog voor.

Vanavond gaan we uit eten in onze vertrouwde kroeg. Hobsons. Zoals altijd Fish and Chips voor de kinderen, curry voor ons. Heerlijk. Er  verandert hier niets verzucht Karin gelukkig, terwijl ze haar arm van de plakkerige tafel probeert op te tillen. Rene probeert een koffie te bestellen maar vraagt zich ok dit keer af wat hij zal krijgen. Hij bestelt een espresso maar als ze terugkomen met een "short black" kijkt hij om zich heen voor wie die koffie is. Ik leg het hem uit.
Deze week neem ik hem een keer mee op een koffie ontdekkingstocht zodat hij een totale "Melbourne Experience" kan meemaken. En als dat niet lukt, toch minstens het verschil tussen een espresso en een long black te leren kennen. Of is er geen verschil?

De dag is alweer voorbij. Een zelfgebakken koek, een dode possum, een nieuwe auto, een footy wedstrijd, een eetcafe. En weer een blog. :-)