En van die pillen, daar wil ik er ook een paar van!!!! :-)
____________
‚Bloody pass!‘. Het
is kwart voor zeven in de ochtend en ik ben in de campingkeuken ons ontbijtje
aan het klaarmaken. In de keuken is een oudere heer uit India, hij heeft een
dikke wollen bivakmuts over zijn hoofd, alleen zijn ogen en neus zijn te zien,
een even dikke wintermantel aan en een das om zijn nek. Met hem heb ik al een
praatje gehouden omdat hij een uitgebreide curry aan het koken is en ik dacht
dat dat voor zijn ontbijt was. Helemaal verkeerd, het is voor de lunch en in de
camper is het een beetje ‚crowded‘ om te koken. Dat snap ik als blijkt dat hij
in eenzelfde camper onderweg is als wij maar dan met zijn vrouw, zoon,
schoondochter en peuter! (Ergens heeft iemand een steekje laten vallen). Hij
kan onmogelijk ‚bloody pass‘ gezegd hebben. Achter mijn rug is een andere man
de keuken ingekomen, een Australische hoed op, dikke grijze baard, een t-shirt
dat aan de onderkant minstens 30cm van zijn buik wijkt omdat hij zo dik is,
korte broek, blote voeten. Hij gooit een hoeveelheid champignons in een laagje
olie in de koekepan en haalt dan uit zijn broekzak een heel pak dikke plakken
bacon, waarvan hij er zo’n zes bijgooit. Hij kijkt mij verwachtingsvol aan wat
ik zal zeggen. ‚Do you
mean Haast Pass‘ vraag ik vriendelijk. ‚Yes, sure, bloody pass, bloody oil
tanker went over the side yesterday, closed the bloody pass down again. I’ve
got to go all the bloody way back to the east coast now, bloody buggers’.
Stilte, ik ben uit het veld geslagen. ‘What about the driver’ komt er uit mijn
mond, ‘don’t know, maybe he joined the other guy they couldn’t find, bloody
mess’. Zijn vrouw komt binnen, dun t-shirt, joggingbroek, onverzorgd, ‘did you
talk all the time, and g.d.i. you threw the mushrooms in the oil again! Hij slaat
haar hard boven op haar arm en roept ‘shut up you ….’. Het is goed om af en toe te zien en horen hoe
andere mensen met elkaar omgaan en over dingen denken, is dat opvoeding? Ik
schaam me voor de keurige Indiase heer die dit ook allemaal aan moet horen.
Zijn vrouw is in een mooie sari op dat moment met de schoondochter bezig in de
badruimte om de baby/peuter te verzorgen, gelukkig maar.
Het heeft weer de
hele nacht geregend en ik ben mijn bloemetjesjurk (die ik als nachtjapon
gebruik) kwijt, waarschijnlijk op de rainforest camping laten liggen en jullie
begrijpen, terug over de Haast Pass om hem te halen zit er niet in. De bergen die we gelukkig gisteren hebben
gezien zijn weer helemaal verdwenen. Zou Albert Tasman toen hij in 1642 hier
ergens voor de wetkust lag ook zo’n dag getroffen hebben en gedacht hebben dat
hier helemaal geen land was? Op weg naar Queenstown en onderweg ondanks al het
water toch genieten van wat er allemaal wel te zien is. Schapenland, glooiende
heuvels, heel veel water, wetlands met rode tussock planten, hertenboerderijen
en wijnstokken. Hier worden o.a. de mooie pinot noirs en pinot gris gemaakt die
wereldwijd bekroond worden. Boomgaarden kersenbomen, helemaal afgedekt met
gigantische netten. Hier en daar een vegie schuur waar je verse groenten en
fruit kunt kopen. Queenstown ligt prachtig aan een groot meer tussen de bergen.
Het meer zien we wel, helaas de bergen niet. Het is er heel druk. Het is labour week-end en er is van
alles te doen. Aan de
hoeveelheid accommodatie is te zien dat dit in het seizoen een heel geliefde
plaats is om naar toe te komen. We rijden er doorheen en gaan dan op weg naar
Te Anau, het knooppunt waarvandaan tochten gemaakt worden naar de Milford Sound
en Doubtful Sound. Onderweg stoppen we even bij het Garston Hotel, een
vijftiger jaren gebouw aan de grote weg. Al dagen heb ik trek in een soup of the day. Binnen
voert een jong stel het bedrijf. Natuurlijk is er soep, een overgebleven beetje
pumpkin of een verse leek en potatoe. Voor de laatste gaan we, het duurt heel
lang, waarschijnlijk vers gemaakt, maar dan krijg je ook wat. De lepel blijft er stijf in staan en op de
bodem ligt een heel varken, maar.... heerlijk. Garston, polulatie 126, the most
inland town of N.Z. Aan het hotel is geen lak of smak maar als je daar je
handen in zou zetten zou je er iets heel leuks van kunnen maken, ik zie het
voor me, gelukkig is er niemand in de buurt om het aan te smeren. Het giet nog
steeds als we in Te Anau aankomen. Bij het visitors centre klopt een aardige
medewerkster me op de schouder van mijn kletsnatte jack en zegt dat zij er ook
allemaal ziek van worden dat het zulk slecht weer is, het goede nieuws moet nog
komen...., het gaat sneeuwen. De weg naar de Milford Sound zal waarschijnlijk
afgesloten worden en als hij wel bereden mag worden dan alleen met sneeuwkettingen.
René wil graag de tocht naar Doubtful Sound maken omdat daar een bezoekje aan
de ondergrondse hydro electriciteitscentrale is inbegrepen. Ze raadt ons aan
dat dan maar snel een tocht te reserveren omdat alle teleurgstelden van de
Milford Sound zullen willen proberen naar Doubtful te komen. Dus.. morgen gaan wij met een bus
naar Manapouri waar we op de boot over Lake Manapouri gaan. Daar staat dan weer
een bus te wachten om ons via de hydrocentrale naar de Doubtful Sound te
brengen waar we een 20 km boottrip zullen maken de hele sound uit, rond het
eilandje dat aan het uiteinde van de
sound bij zee ligt en weer terug. René verheugt zich er erg op. We
worden om 08.45u opgehaald en zijn pas weer om 18.00u terug.
De camper hebben
we geparkeerd op de top tien camping hier met mooie faciliteiten en op
loopafstand van het dorp. Ieder uur start in de Fjordland Cinema een film
opgenomen in dit gebied door bekende filmmakers die rondgevlogen zijn door de
lokale helikopterpiloten. Een heel mooi klein theater. De film is prachtig,
ongerepte natuur, besneeuwde toppen, watervallen, bossen, fauna alles zonder
commentaar maar door prachtige muziek begeleid die speciaal voor de film is
gecomponeerd. Geinspireerd komen we er weer uit. Gaan nog even bij de pharmacy
langs om te vragen of ik zeeziek pillen nodig heb voor de sound. Een hele aardige jonge man zegt
vrolijk ‚yeh, it can be choppy‘ haalt zijn smartphone tevoorschijn en kijkt hoe
hard het zal waaien morgen, 20 knotts, ‚yeh, I would take two pills tonight if
I were you, you’ll sleep it off and still be protected tomorrow’ en geeft me
een doosje Sea Leggs, de moedpillen waardoor ik morgen zelf door de sound ga
zwemmen.
