afscheid

Afscheid nemen is lastig. Helemaal als het voor altijd is. Vandaag is in Emerald, in de tuin van zijn dochter, afscheid genomen van Peter. Peter was de man van Mieke. Hij leed aan Motor Neurone Disease. Het was een waardig afscheid. Buiten, in een prachtige tuin, op de achtergrond muziek, vogels en Puffing Billy, de laatste luid stomend en toeterend. 

Na prachtige woorden, leuke anektdotes en veel dikke tranen hebben we het glas geheven op het leven van Peter........ 

Dag Peter. 

Om bij het afscheid te kunnen zijn hadden we aan onze Belgische vrienden gevraagd of zij 's middags op onze kindjes wilden passen. Gelukkig kan dat. 

Als ik tegen 17.00u de kinderen ga ophalen spelen ze net Mega Mindy en de Lelijke Boef. Lies verkleed als Mega Mindy verjaagt de boze boef. Het is een woest geheel. Kristine is bezig met het bakken van 40.000 tosties voor de hongerige maagjes, en het klaarzetten van 30  flessen fanta voor de dorstige keeltjes. Het gaat schoon op. Ik schuif ook nog even aan voor een praatje, een kop koffie en een tostie, de beste remedie tegen een verdrietig gevoel. 

Nog een verassingsei mee naar huis en dan is iedereen moe. Om 19.30u is het huis stil. Zelfs Bud ligt er dan al in. Maar dat komt omdat hij vandaag ziek was, en tot zijn verdriet daardoor niet mee kon naar het afscheid.

Het was een bewogen dag.