Zes in OZ: weekend

Hebben jullie dat ook wel eens. Zo'n weekend dat je moe bent van alle dagelijkse beslommeringen. Bud van het werken, ik van het tussen de bedrijven door proberen een baan te vinden, de kinderen van school, creche, sport, dans, bezoek. En dan komt er nog bij dat we enorme lekkage hadden in onze slaapkamer op de benedenverdieping na de eerste echte regenachtige dag van dit jaar. Dus het hele weekend staat er een blazer in de kamer de boel droog te blazen. En ruikt het muf en vochtig omdat het waarschijnlijk al veel langer heeft gelekt zonder dat wij dat hebben gemerkt. We slapen bij Simon en Tom op de kamer, het is een beetje rommelig.

Zaterdag na het zwemmen doen we het dus rustig aan. De kindjes slapen bijna de hele middag tot er bezoek komt. Ik maak van de rust gebruik om op te laden door te sporten. Zondag willen we gaan wandelen of naar het Moomba Waterfest (Kermis van Melbourne). Maar de kindjes hebben geen zin, ze willen naar het museum. Vooruit dan maar, op naar het Melbourne Museum. Wat een groot succes is. We maken kennis met onze "huisgenoten", de kinderen spelen dinosaurus. Wat de meeste indruk maakt is de film van wat er gebeurt met een dood beest. Gelukkig versneld afgespeeld. Met daarnaast de resten van een klein kadaver dat langzaam opgegeten wordt door allerlei kleine krioelende beestjes, brrrrrr. De kindjes vonden het prachtig en eindelijk is de vraag beantwoord wat er gebeurt met een dood dier. "Waar blijft dat dan mam?". Meteen kwam wel de volgende vraag. Waarom hangt er dan nog steeds een dode possum aan de electriciteitsleiding vlak bij school? Dat is weer een ander verhaal. Je ziet hier regelmatig ge-eletrocuteerde possums aan de electriciteitsdraden hangen. Een luguber gezicht. Niemand haalt ze weg en ze blijven eindeloos hangen.......

Maar goed. Museum was leuk. Daarna hebben we eigenlijk niet meer echt zin om de drukte van de stad in te gaan en gaan we naar een speeltuin in Mordialloc, 10 km voorbij ons huis. Zoals altijd een feest. Ijsje erbij, kleine strandwandeling.

Gisteren was een vrije dag, labour day. En dat hadden we echt nodig.

Voor het eerst sinds weken zitten we weer eens op ons terras, lezen een krant, doen een spelletje. Aan het eind van de middag gaan we naar het strand tegenover ons huis, spelen, kijken naar zeesterren en visjes, eten frietjes bij zonsondergang. 's Avonds ga ik nog naar vrienden om een solliciatiegesprek te oefenen. En dan is het lange weekend weer voorbij. Ondanks het feit dat we maar weinig gedaan hebben is het weekend omgevlogen. De koelkast is leeg, er is geen boodschap in huis. Maar vanochtend is wel de veroorzaker van de lekkage vriendelijk doch dwingend verwijderd, een duif met nest in de regenpijp. Straks komt de vloerbedekking meneer die ellendige bazer weer ophalen en hebben we onze slaapkamer weer terug. Nu eerst maar eens boodschappen doen. Want voor je het weet krijg je kritiek van je kinderen dat de lunchboxjes maar zo matig gevarieerd zijn en dat andere kinderen veel lekkerdere dingen mee krijgen ........;-)