Isis rent naar de auto na dansles om zo snel mogelijk uit de wind en het rondvliegende stof te zijn.
"Congratulations. Aren't we lucky. Thank God it started raining. The beginning of the end (end of the fires)" Dit zijn een paar statements die we vandaag hoorde in de straat en op het nieuws.
Vanochtend zien we al een paar druppels. Isis zegt tegen ons dat we stil moeten zijn. Tom roept "wat hoor ik?" Simon schreeuwt "vet cool, ik hoor de planten zingen" Het regent!!! De jongens spelen een uur buiten in de regen, en zijn blij. De verwachte hete noorderstorm begint later dan verwacht. Pas vanmiddag raast de wind zo hard en vliegt er zoveel zand door de lucht dat Simon niet op de fiets naar Kinder gebracht kan worden. Gelukkig heb ik op dinsdag altijd de auto dus zet ik voor deze keer mijn principes om geen auto te gebruiken op korte afstanden opzij. Simon met een stem vol verwondering: "makkie he mam, met de auto de heuvel op. We hoeven helemaal niets te doen."
Isis bereikt een kleine mijlpaal. Normaal gezien haal ik haar na school altijd op bij de klas. Vandaag hebben we het anders afgesproken. Ze komt zelf naar het hek bij school, met haar tas, de Belangrijke Doorzichtige Envelop en boekje voor leeshuiswerk. Het klinkt makkelijk maar de chaos die ontstaat op school als de bel gaat is overweldigend. Om daar je weg doorheen te banen vergt moed en richtingsgevoel. Voor een klein mens een grote opgave.
Het bespaart mij op dinsdag veel tijd. Dat is nodig omdat school om 15.30u uitgaat, dan Simon opgehaald moet worden en Isis om 16.00u klaar en omgekleed moet zijn bij dansles. Dat ze zelf naar het schoolhek mag komen vandaag heeft als gevolg dat ik ook niet mee naar binnen mag bij de dansschool, ze gaat zelf. En ik mag haar ook niet binnen ophalen. "Wacht buiten maar bij de auto mam, ik ben groot genoeg". En dat is ook zo. Maar ik ben natuurlijk wel een beetje teleurgesteld dat ze mij niet nodig heeft......;-)
Meestal gaan de jongens en ik tijdens de dansles naar een speeltuin samen met Emma en Kieran, de moeder en het broertje van Isis' dansvriendin Mabel. Vandaag konden we niet de speeltuin in vanwege de wind en het stof. Dus drinken we in een cafe een cuppa (=cup of tea). Emma heeft vanmiddag twee logees naar het vliegveld gebracht was verdrietig dat iedereen zo ver weg is. Een emotioneel moment en herkenbaar. Echte vriendschappen opbouwen kost tijd. Het is dan extra moeilijk als je weer op jezelf bent.
Na het dansen gaan ze mee met ons voor "tea". Na de gebruikelijke chaos, kippensoep op de grond, ketchup in haren, soepstengels bij wijze van kunstwerk in de hummusdip gaat de meute weer vrolijk en opgenapt naar huis.
Intussen heeft het weer gegoten van de regen , is de wind gedraaid en is het koeler geworden. Dit is heel goed nieuws, is de hersfst begonnen?
Nu maken we ons op voor de inspectie van ons huis morgen, de makelaar komt dan langs om te kijken of we het netjes bewonen en of we geen haken in muren hebben geschroefd. Nog snel even een paar nieuwe anti-kras plakkers onder de stoelen geplakt, de mieren verdelgd en de speelkamer opgeruimd. Het is niet meer gelukt om de potloodstrepen van de muren te halen met de nieuw aangeschafte wonderblokjes "alleen al wijzen naar de muur met het wonderblokje laat de streep verdwijnen" en de berg van 10 meter was weg te strijken. Dus of het netjes genoeg is? Ik weet het niet. Morgen meer.
Morgenmiddag komt de juf van Isis op "home visit". Alleen voor Isis dus ik mag me nergens mee bemoeien.
En morgenavond Coldplay in de Rod Laver Arena.
Weer genoeg om over te schrijven dus. Tot spreeks.
