Spoorlijn Sandringham-Hampton
Simon en zijn racehelm
Alleerst zijn we weer min of meer gesommeerd om op school de assembly bij te wonen. De vogeltjesdans wordt opgevoerd door de preps. Ze hebben allemaal een eigen snavel geknutseld en het is eigenlijk hartstikke leuk. Zoals ook dit keer kost het allemaal ontzettend veel tijd. Maar Isis is blij en daar doen we het voor.
Dan gaan we op pad.
We hebben een spannend wandelpad ondekt dat vanuit Sandringham naar Hampton loopt, helemaal langs het spoor. Aangezien het een sport is om naar alle treinen de zwaaien en een dagscore bij te houden hoeveel treinen hebben teruggetoeterd is dit pad natuurlijk favoriet. En we hebben succes, in totaal komen er 8 treinen langs in de tijd dat wij langs het pad lopen en daarvan toeteren er 7!
We gaan naar de fietswinkel om drie dingen te doen. De loopfiets repareren want Tom is eindelijk gegroeid en kan niet wachten om op de fiets te gaan. Een nieuwe fietshelm voor Simon kopen want die fietst en stept zo hard dat het Spiderman geval dat hij tot nu toe had absoluut niet meer voldoet. En voor Bud een vooronderzoek doen voor een nieuwe fiets die eindelijk zaterdag gekocht gaat worden. De fiets van Tom is zo gerepareerd en hij laat hem niet meer los, zo blij is hij. Simon heeft een gifgroene kinder racehelm uitgekozen en ik heb hem net, bij het naar bed gaan, met alle mogelijke argumenten moeten overhalen om hem af te zetten. Hij ligt nu naast zijn kussen. Voor Bud hebben we een mooie hybride fiets uitgezocht die hij zaterdag kan gaan uitproberen. Dan kunnen we eindelijk een keer met z'n allen een tochtje gaan maken. We sluiten onze missie af met babychino's en cakejes voor de jongens. Ze zijn helemaal in hun element. Dan begint de terugtocht naar huis die langzaam, maar zeker verloopt. Tom is bont en blauw van alle keren dat hij valt, maar hij houdt stug vol. Simon eet tussen het steppen door een heel stokbrood, blijkbaar verbruikt hij veel energie. Het is een prachtige stadswandeling. Tussen grafittie, bloeiende hibiskus en langsnellende vrolijk toeterende treinen stappen wij in het herfstzonnetje. We kijken onze ogen uit als een enorme zwerm witte kakatoes in een boom gaat zitten. Een uniek plaatje. De laatste honderd meter kunnen de jongens niet meer. We laden fiets, step en de jongens in de wagen en lopen snel naar huis. Missie geslaagd.
Isis op weg naar de vogeltjesdans
Koffie in Hampton, Simon doet zijn nieuwe helm niet af.
Op de terugweg.
De kakatoes.