Zes in OZ: Australie

Het wordt avond langs de Princess Highway, vrijdag 17.00u

1 jaar. Een feestje waard. Wat gaan we doen? Ik maak een lijst met dingen die we kunnen doen om deze mijlpaal te vieren. We hebben besloten om het te vieren met mensen die 12 uur na ons in Melbourne zijn gearriveerd precies een jaar geleden. Het wordt niet een borrel of feestje voor ons en de mensen die we hebben leren kennen. Het wordt niet de Puffing Billy avondtrein met diner, en ook niet een dag wijnproeven met een minibus op het Mornington Penninsula. Ik stel voor dat we iets speciaals gaan doen. Walvissen kijken in Warrnambool waar het walvisseizoen is geopend. In Warrnambool, dat ca. 300km bij ons vandaag ligt, aan de Great Ocean Road. Daar komen ieder jaar tussen juni en september de Southern Right Whales om hun kalfjes te krijgen. Je kan walvissen in de baai zien tot 25 meter van het strand. Als je geluk hebt......En het is ons geluksweekend: Kijk op http://www.visitwarrnambool.com.au/?id=updatedsightings.

Bud neemt vrijdagmiddag al vrij en na een nogal hectische inpaksessie vertrekken we. In de auto komen we een beetje tot rust. Ik praat Bud even bij over het netwerkgesprek dat ik die ochtend had en de feedback die ik op mijn CV heb gekregen "your cv looks like a recipe, what we need as employers is the cake". Het gesprek verloopt verder heel goed en ik krijg 5 namen van mensen die hij zal bellen en waar ik dan op gesprek kan komen. Maar eerst moet ik mijn CV aanpassen volgens de Australische richtlijnen en zo snel mogelijk opsturen. Dat is dus weer werk aan de winkel. Maar nu even niet.

Nu rijden we de enorme drukte van de stad uit en de leegte van het land in. Terwijl de dag vordert beginnen langzaam nevels uit het landschap op te stijgen. Het is een prachtig gezicht. We komen aan in Warrnambool als het al donker is. Fiona en Dave en hun twee kindjes zijn er al en hebben een restaurant gevonden waar we gaan eten. Het is een prachtig restaurant, voor Australische maatstaven. We rijden er rechtstreeks naartoe en laden de kinderen uit. Tip: ga niet in een mooi restaurant eten als je net 3,5uur met kinderen in de auto hebt gezeten....... Die willen natuurlijk niet aan tafel blijven zitten, waardoor binnen een minuur de ketchup op de vloer(bedekking) ligt, de mensen achter ons vragen waarom we niet naar een kinderrestaurant gaan en de ober wanhopig na een half uur komt vragen of de kinderen al toe zijn aan een ijsje. Jaaa....... Het maakt niet uit, terwijl de kindjes stil hun ijsje eten, kunnen wij ook aan ons, inmiddels afgekoelde eten beginnen en proosten op ons eerste jaar.

We slapen in een "cabin" op een vakantiepark. Het is laagseizoen dus het is er doodstil. Het is een prima plek voor een weekend. De kinderen vinden het fantastisch, zo'n klein huisje en het is hartstikke knus. Het is er warm, het is schoon en we hebben alles wat we nodig hebben.

Het is een fantastisch weekend. Ik begin zaterdag met hardlopen langs het strand bij zonsopgang. Het is een surrealistisch beeld, is deze lucht echt?

In het roze licht van de ochtendzon en in de kou worden net racepaarden op het strand uitgeladen voor hun dagelijkse training. Ze rennen over het strand, een aantal paarden rennen aan de lijn mee. Ik mag er helaas geen foto's van maken, het ziet er zo mooi uit.

Maar voor paarden komen we natuurlijk niet. Om 10.00u staan we op Logans Beach, het strand waar de walvissen komen eten en baren. We hebben ongelooflijk veel geluk. We zien 5 walvissen en twee babywalvissen. Bud ziet een walvis uit het water springen als hij zaterdagmiddag nog even terug gaat naar het strand. We kunnen er niet genoeg van krijgen en gaan aan het eind van de middag weer terug. Nu met een fles champagne om te proosten op ons jaar. We drinken champagne op het strand terwijl achter ons in de zee vinnen door het water flapperen en er voortdurend kleine fonteintjes omhoogspuiten. De kinderen vinden het al normaal dat er walvissen zijn en ravotten in het zand. In de verte kleuren de kliffen alweer rood, vlak voor ons komen nog een paar surfers op de avondgolven balanceren.

Zou zo het paradijs eruit zien?

Vanochtend gaan we weer kijken voor we Warrnambool verlaten. En weer hebben we geluk. Drie walvissen, wel wat verder uit de kust dan gisteren maar weer heel goed te zien. Wow!!

Dan rijden we naar Port Fairy om een wandeling te maken door een vogelbroed gebied. Het is er weer prachtig. Het is mooi weer, de oceaan brult, we lopen over lava van 30.000 jaar geleden en zien de vuurtoren die veel schepen heeft gered van de ondergang aan dit stukje kust, ook wel de "Shipwreck coast" genoemd.

Reflecteren? Dat doen we een beetje. Maar we zijn vooral blij. En de mensen waarmee we gaan ook. We leren elkaar beter kennen op deze trip. We hebben het over keuzes. Over avontuur. Over kleine stukjes van onze verledens. Maar vooral over het heden, de toekomst. En over het geluk dat we hebben. De kansen die op ons pad zijn gekomen. En over het wonder van de walvissen.

Australie? We mopperen wel eens. Verbazen ons over dingen die wij heel anders zouden doen. Maar dat is minimaal als je het vergelijkt wat het land te bieden heeft. We worden nog steeds verrast door de uitbundigheid van de natuur en de uitgestrektheid van het land, de helderheid van het licht dat alles in een stralend perspectief zet. Proost, op het volgende jaar!!