Winter in Melbourne vraagt om buitenactiviteiten.
Phillip Island vandaag. We zijn tenslotte nog de verlanglijst van de kinderen aan het afwerken. Tot de verrassing van de kinderen gaan we niet naar de farm vandaag maar naar een strand.Ze vragen mij verwonderd of er dus meer op Phillip Island is dan de farm en de dieren? Emma, Mabel en Kieran gaan mee en we laden iedereen in de grote 4 wheel drive van Emma. Ik twijfel nog even of we wel met z'n allen meekunnen. Isis zit in het midden op de achterbank met een riem die alleen om haar middel gaat en zonder hoofdsteun. Ook Mabel heeft geen hoofdsteun. Moeten we dit doen? Maar Phillip Island roept en lonkt en het is schitterend weer, dus de emotie wint het van het verstand en we gaan. Emma rijdt extra voorzichtig zodat er geen ongelukken kunnen gebeuren. En natuurlijk gebeuren die ook niet.
Het is ongeveer 1,5 uur rijden naar de Forest Caves op Philip Island. Dit zijn uitgesleten grotten die je bij laag water kan bekijken. Voorbereid als we altijd zijn hebben we natuurlijk op internet de eb- en vloedtijden opgezocht. We weten dat het om 12.00u maximaal hoog water is. Maar je weet hoe het gaat met jonge kinderen. Dus in plaats van op de geplande tijd staan we om 11.45u op het strand. Het maakt helemaal niet uit. We kunnen namelijk ook bovenop de de grotten lopen. Tenminste, we denken dat dat de grotten waren. Het kan best zijn dat de grotten waarvoor we kwamen verderop lagen. Maar de kinderen hadden inmiddels zo'n honger dat we de rotsen opgelopen zijn, aangenomen hebben dat het deze waren met de grotten in het water. Verder zijn we niet gegaan, het was de ideale plek voor ons en het jonge spul.
Met een volle buik duikt het spul het zand en het water in. Het is natuurlijk winter maar in een paar tellen zijn sokken en schoenen uit, broeken nat en vesten vol met zand. Het valt allemaal in het niet bij het plezier van de kindjes, het prachtige uitzicht, de woeste zee, twee eenzame surfers in de verte en een visser (die niets heeft gevangen in de tijd dat wij er zaten). Na een paar uur wandelen we weer terug richting de auto. Gevolgd door een man waarvan we niet precies wisten wat hij wilde. Tot we erachter kwamen dat hij mijn camera had gevonden op de rots die wij net hadden verlaten.....
We nemen een zandbak en een halve zee mee de auto in die gisteren helemaal was gepoetst. Oeps.
De koffie die we hadden gepland om op Churchill Island te gaan drinken slaan we over. De kinderen zijn te moe. We stoppen wel nog even voor een speeltuin- en plaspauze in San Remo 5 km verderop en nemen dan alsnog een koffie, het lijkt erop dat de kinderen toch nog even kunnen en willen spelen.
In het oranje middaglicht rijden we terug naar de stad. De zon gaat onder op het moment dat we de stad weer inrijden. We zien hem lagzaam achter de horizon van huizen zakken, een rode gloed achterlatend.
We zijn te laat thuis om nog uitgebreid te koken. Ik heb ook geen boodschappen gedaan. Wat nu? Gelukkig levert het tostie ijzer van Kristine de oplossing, we bakken snel tosties, maken een schaal met rauwkost en na het eten iedereen onder de douche om het zand weg te spoelen. Het leukste van de dag vandaag? De wipwap en draaimolentje in de speeltuin..... ;-)
Emma, thanks for being such a fantastic driver and for the great company. Don't forget to feed the car a bit of oil!!
Zo'n dag als deze zou ik iedere dag wel willen. En de kindjes ook. En Bud, die kijkt jaloers naar de foto's......en moet het doen met een blikje bonen in tomatensaus als avondeten. Maar hij is blij voor ons en wij weten dat het zonder hem allemaal niet mogelijk is!
