Het netwerkgeheim? Eigenlijk een open deur. Tegen iedereen zeggen dat je werk zoekt en dat je er probeert achter te komen hoe je hier werk moet vinden. Alle verlegenheid aan de kant zetten. Niet tussen de regels praten. Niet afwachtend opstellen. Altijd je nette schoenen aan en mascara op. De instelling hebben "je weet nooit wie je tegenkomt". De spelregels kennen.
Bijvoorbeeld. Als vrouw moet ik niet proberen mannen te benaderen om over werk te spreken. Dat moet ik overlaten aan de vrouwen die deze mannen al kennen. Dit is een van de strikte culturele spelregels waar ik me aan moet houden. Maar ik moet ook niet direkt iemand benaderen binnen een bedrijf. Je moet altijd geintroduceerd worden door iemand die je kent. Die kennis zorgt dat je geintroduceerd wordt en stuurt zelf het CV door. Je contact wordt gezien als je referentie en dat heb je minimaal nodig om ergens binnen te komen. Nou ja, binnenkomen is een groot woord. Geen enkel netwerkgesprek vindt hier op kantoor plaats. Je gaat altijd buiten de deur praten met iemand, en dan uitsluitend in een informele laagdrempelige coffeeshop. Misschien moet ik onderzoeken of het soort koffie dat je drinkt ook nog meespeelt bij de indruk die je achterlaat......;-)
Deze methode heeft de afgelopen twee weken gewerkt met 100% succes (3 introducties --> 3 netwerkgesprekken).
De reden dat mensen mij willen introduceren is omdat "werkende moeders elkaar moeten helpen". Nu ik dat weet snap ik veel beter hoe ik een gesprek moet aangaan. Maar begrijp ik ook direkt dat het niet eenvoudig is om als werkende moeder een leuke baan te vinden. En dat, als ik ooit mijn plek vind, ik ook een belangrijke taak heb om andere moeders op zoek naar werk te introduceren. Dat wordt impliciet aangegeven door de vrouwen die ik over werk spreek.
Of de gesprekken ook de gewenste informatie en ingangen op gaan leveren weet ik natuurlijk nog niet. Hoe het verdergaat lezen jullie natuurlijk snel op de blog. En ook wat de beste coffeeshops zijn die jullie een keer moeten bezoeken als je hier bent.
Ik ben wel benieuwd of de speregels eigenlijk anders zijn dan in Nederland. Ik besef mij dat ik nooit eerder heb genetwerkt op de manier zoals ik dat nu doe in een omgeving waar we een jaar geleden nog niemand kenden.
Ik ben in ieder geval weer enthousiast en gemotiveerd om verder te gaan zoeken! Het geeft veel energie, zou het dan toch gaan lukken in de komende maanden?
Door al het enthousiasme als potentieel werkende vrouw, vergeet ik bijna een belangrijke mijlpaal te melden als moeder. Tom is van de ene op de andere dag zindelijk geworden! Dat vieren we vandaag en hij loopt rond als de koning. Vertelt aan iedereen dat hij geen luier meer om hoeft. Heeft geprobeerd het pak luiers dat in zijn kast staat in het miniprullenbakje te proppen dat in de badkamer staat. Het kost wel wat overreding dat hij 's nachts nog wel een luier aan moet "voor de zekerheid". Hij is trots en wij zijn het ook.
