De kinderen zijn vandaag niet te houden. Het is weer prachtig weer en dus staan ze al vroeg te dringen om naar buiten te kunnen. De tocht naar de bakker is een avontuur als blijkt dat er een misdrijf is gepleegd in een huis nog geen 20 meter bij ons vandaan, de straat is vol met politie. Mensen die bij de bakker binnenkomen om brood te halen beginnen hun praatje vandaag met "Tony, wat heb je nu weer uitgehaald." Het dorp is er vol van, de kinderen ook. Na lang aandringen van de kinderen gaan we met de trein en de tram naar de kindertuin van de Royal Botanical Gardens in de stad. We stappen te vroeg uit de tram en moeten dus een stuk door het park lopen, langs een groot aantal monumenten en standbeelden die allerlei mensen uit verschillende oorlogen herdenken. Isis en Simon hebben de politie van vanochtend nog in hun hoofd en vragen mij de oren van mij hoofd. "En waar is dit standbeeld voor, en is die meneer nu gestorven, en zijn paard waar is dat nu, waarom heeft hij een mes, zijn de boeven begraven, je mag toch niemand doodmaken, is er oorlog in Australie, wat is een monument". De discussie gaat er al snel over of je nu wel of niet mag doden, een zwaar onderwerp. Ik moet heel goed nadenken over een duidelijk antwoord. Stelling nemen. Bud en ik zijn allebei tegen alle vormen van geweld. Maar de mensen waar de standbeelden voor staan hebben natuurlijk heroische daden verricht waardoor wij en een heleboel andere mensen in vrijheid kunnen leven. Daarbij zijn er ook mensen gestorven, goede en slechte, onschuldige en schuldigen. De kinderen snappen er niets van, is het nu wel of niet goed dat je agressie gebruikt. "Die man met het zwaard, dat moet toch zeker een boef zijn, anders heb je geen zwaard. Toch?" Ik probeer termen uit te leggen als "verdedigen", "vrijheid", "veiligheid". Ben mij zeer bewust van de voorbeeldfunctie. Haal er verschillende inzichten bij. Sommige mensen vinden..... etc. Tegen de tijd dat we in de kindertuin zijn concluderen Isis en Simon samen dat "het is niet goed om te vechten en om mensen pijn te doen of dood te maken maar als je je kinderen moet verdedigen kan het soms niet anders, en dan ben je zelfs niet een boef". Dat gezegd hebbende geven ze elkaar een hand, roepen Tom erbij en gaan op avontuur in de kindertuin.
Bud werkt 1,5e km van de tuinen vandaan. We sturen hem een sms om te vragen of hij zin heeft om even te komen lunchen. En hij doet het! In de zon keuvelen we over minder zware onderwerpen zoals hoe een slurpee het snelste kan smelten, hoeveel hapjes ijs er tegenover 1 slokje slurpee staan (ze ruilen slokje slurpee met hapjes vanilles ijs van Tom). Of de wc's schoner of viezer zijn dan gisteren bij het strand van San Remo.
We doen nog een kwartiertje kindertuin en gaan dan goedgemutst weer terug met de tram en de trein. Isis, Simon en Tom oefenen voor zichzelf met goed luisteren in voorbereiding op de reis naar Amsterdam. Ze zorgen voor elkaar en geven elkaar keurig handen bij het oversteken. Ze zitten netjes op hun stoelen, blijven vlak bij elkaar en bij mij op het grote Flinders Street Station. Ze stralen van geluk en zelfstandigheid dat ze het zo goed doen. En tellen dan met een zucht hoeveel nachtjes het nog slapen is.
