Lies en Isis aan het werk.
Tijdens onze vakanties is het vaak schipperen met eten, we hebben alleen onze lichtgewicht pannetje bij ons (2 pannetjes+1 deksel) en onze benzinebrander. Bovendien zijn er niet altijd winkels in de buurt, en als ze er zijn hebben ze niet altijd wat we nodig hebben, of als ze het wel hebben maar we hebben het pas later nodig lopen de boodschappen soms vanzelf de koelbox uit omdat het toch net iets te warm geworden is.
Thuis is het dus weer genieten van de luxe van de supermarkt op de hoek en van de koelkast, die het inmiddels ook weer doet en waar het volume van minstens drie koelboxen in past.
Ik kijk uit naar deze vrijdag want ik ga met Lies, de dochter van onze vrienden Stijn en Kristine, een verlaat nieuwjaarsdiner koken. Nadat iedereen zijn en haar wensen heeft ingediend (10!) besluiten Lies en ik dat de rode draad van het eten "Italiaans" zal zijn. Voor dag en dauw sta ik met Isis in de supermarkt om in te kopen. Isis wil vandaag assistent zijn, en dat al ze weten ook ;-).
Kristine past 's middags op de jongens zodat de dames hun handen vrij hebben om te kokerellen. We beginnen om 13.00u. Isis en Lies zijn "chef toetjes". We hebben onze gasten om 18.00u uitgenodigd en om 17.55u zijn we klaar. Staan de pizza's in de oven, zijn de papieren rozen gemaakt, de menukaartjes geinstalleerd en de puinhoop weer, voor het oog, opgeruimd.
Tussen 13u en 18u is het hard werken, Lies valt twee keer bijna flauw, Isis kijkt twee Mega Mindy filmpje om uit even te rusten, de ovenschalen voor de twee pasta's passen niet naast elkaar in de oven, de bloemblaadjes voor de rozen moeten geknipt worden terwijl ik eigenlijk geduldig in de risotto moet staan roeren. We komen in Italiaanse stemming met de enige Italiaanse cd die we hebben, de verzamel-cd van de film Big Night die gaat over de Italiaanse mafia en een Italiaans restaurant. Of zoiets.
De enige kleine ongelukjes van de avond zijn de inmiddels zwart geworden lasagne en het zelfgemaakte sorbetijs dat als limonade uit het ijspannetje loopt........ Maar de smaak is goed, en daar gaat het toch om?
Het is gezellig. Het eten lekker. Wij vrolijk. De kinderen ook. Ik durf niet te kijken wat ze allemaal uitspoken terwijl wij nog natafelen, maar ze hebben plezier dus ik laat ze begaan. Kunnen wij tenminste even rustig praten.
We hebben voldoende eten voor een weeshuis. Het wordt voor ons niet alleen een Italiaanse avond maar een Italiaans weekend als we alles op moeten krijgen. Ik denk aan de mensen en kinderen in Haiti die zijn getroffen door de aardbeving en kijk naar het geluk in ons huis. Wat kan het toch oneerlijk zijn verdeeld in de wereld.
Nu zit het kookfestijn erop en beginnen we aan het weekend. Ik heb net Karin even gesproken die klaar is voor de reis. Terwijl zij onderweg is en de halve wereld overvliegt hebben wij nog even tijd voor de Grote Opruimdag, die we voor morgen hebben gepland. Ik wil natuurlijk dat alles spic en span is en dat we de twee weken dat ze er is, niets in huis meer hoeven te doen.
Dank je Lies en Isis voor een hele gezellige middag en een heerlijk diner.
De tafel.
Lies met het zelfgemaakte menukaartje.
