Indeed, if you were to take advantage of everything on offer over the next four days, it would be a very, very big weekend, starting with the Australian Open tennis."
We moeten dus naar tennis, maar ook naar het vuurwerk, naar het muziekfestival, naar het strand, gratis kaasvegemite broodjes eten in de stad, zwemwedstrijden, paardenraces. Het is een groots gebeuren.
Wij kiezen maar een van de dingen van de lijst van aktiviteiten. We gaan richting het strand. We hebben een huisje gehuurd op Phillip Island waar we een paar dagen met z'n allen naartoe gaan. Bud heeft maandag vrijgenomen, we zijn klaar voor een een lang weekend.
Op deze manier vliegt de zomervakantie voorbij. Het is niet te geloven dat eind volgende week alles weer begint. De kinderen hebben deze vakantie de tijd van hun leven. Gisteren heeft Karin ze meegenomen naar de Melbourne Zoo. Ze laten mij thuis zodat ik een andere dingen kan doen, waar ik anders nooit aan toe kom. Ze nemen de trein naar de dierentuin. De kinderen zijn uitgelaten en blij. Ik hoop dat het goed gaat en dat ze zullen luisteren, helemaal bij het overstappen op het grote station in de stad. Ik krijg aan het begin van de middag een berichtje over welke trein ze terug zullen nemen. Tegen de tijd dat ik ze verwacht zit ik op het station. Echter, in de eerstvolgende trein zitten ze niet. En de trein daarna ook niet. Ik word toch een beetje ongerust en besluit voor de zekerheid thuis te gaan kijken. Bij binnenkomst ruik ik verse koffie, staat Brum aan en zitten de kindjes voor de televisie met een kiwi op een bordje. Ik had ze gemist! Reden? Zoals al vaker is gebeurd was er vandaag geen touw vast te knopen aan de treintijden. Treinen reden eerder of later, aansluiting waren anders. Voor Karin was het makkelijker, ze had waarschijnlijk de snelste verbinding ooit tussen de dierentuin en hier thuis. Uit de verhalen begrijp ik dat het in de dierentuin een en al feest is geweest met het bewonderen van de beesten, eten van frietjes, aaien van roggen, rondjes maken op de caroussel. Bovendien was het heerlijk rustig in de dierentuin. We denken dat het komt omdat er vorige week een olifantje is geboren dat nog niet tentoongesteld wordt aan het publiek. Iedereen wacht tot het grote moment dat moeder en kind aan het publiek voorgesteld gaan worden. Een goede reden om binnenkort nog eens terug te gaan.
Nu is de meute naar het zwembad voor de wekelijkse zwemlessen die vandaag weer begonnen zijn. Ik wacht even op de monteur van de koelkast die een onderdeel komt vervangen. Vorige week is de koelkast eindelijk gemaakt maar sinds die tijd staat hij voortdurende te goed te koelen. Vandaag wordt ook dat verholpen, hoop ik. Want je weet het hier maar nooit. Nu alleen nog de lekkage verhelpen en dan zijn we weer helemaal op orde. Voorlopig.
Ik ga de tas pakken. Fijn weekend allemaal en tot spreeks.
