Met het vertrek van Karin verandert het weer zoals wij ons voelen. Van 40graden en zonnig naar grijze donderwolken (en nog steeds warm trouwens). Het gouden randje dat om de afgelopen twee weken zat is verbleekt. Het is slikken als ze door de "deur naar de andere kant van de wereld" loopt op het vliegveld. Afscheid nemen is niet leuk. Zelfs al weet je dat je elkaar de volgende dag alweer kan zien via de webcam. We voelen ons ge-amputeerd. Bah.
Tegen drieen zijn we thuis en maakt Isis haar schoolpullen in orde, Tom gaat spelen en Simon gaat met zijn Nintendo aan de slag. Bud regelt wat praktische dingen. Ik voel me leeg. Vanmiddag doen we niet veel meer. We hebben er gewoon geen zin in.
Goede reis Karin. En bedankt voor de heerlijke twee weken.
