Vandaag 2 jaar geleden zijn we vertrokken uit Nederland.
Wat vliegt de tijd.
Ik heb net de foto's van afgelopen 2 jaar doorlopen. We hebben zoveel gedaan, zoveel ontdekt en zoveel geleerd. Het kijken naar de foto's maakt mij blij en gelukkig. Er komen veel nieuwe gezichten in voor, maar gelukkig ook veel bekende gezichten. De contacten zijn gebleven, dat hadden we nauwelijk durven hopen. Er zijn nieuwe contacten bijgekomen. En alweer mensen vertrokken.
We zijn gewend aan ons leven hier, maar ook komen we iedere dag weer iets nieuws tegen.
We spreken beter Engels, maar toch leren we nog iedere dag bij.
We zijn thuis, maar toch ook weer niet altijd.
We hebben nieuwe spullen, maar het meeste dat we pakken voor onze aanstaande verhuizing komt uit de container die we uit Nederland hebben meegenomen.
Er is veel veranderd, en eigenlijk ook veel hetzelfde gebleven.
Maar vooral, we zijn ouder geworden. Wijzer? Dat is de vraag. Wel ervarener. En verbaasd over hoe snel de tijd gaat
Vanavond, toen wij met z'n vijven uit eten gingen om met elkaar stil te staan bij de enorme stap die we hebben genomen 2 jaar geleden, waren onze harten warm van trots en blijdschap. Wat is het leuk om dit avontuur te beleven. En daar zijn we het allemaal over eens. Ookal blijft het gemis van familie en vrienden knagen.
En het grootste verschil?
Dat is te zien in de kinderen. Die groeien en bloeien. Zie hier een paar foto's.
15 juli 2008, de dag voor ons vertrek. Serieuze gezichten op het busstation in Zeist.
16 juli 2009, met vrienden op Griffith Island, Port Fairy
16 juli 2010, vandaag, bij het schoolhek van de school van Isis aan het eind van de middag.
