een voorproefje op de ouderdom

Zo moet het voelen als je oud bent en langzaam maar zeker je lichaam signalen geeft dat je bepaalde dingen niet meer kan. Gisteren bij mijn eerste bezoekje aan de fysiotherapeut mocht ik zitten in de hoge stoel met leuningen :-). Ik leer hoe je zonder teveel moeite kan gaan zitten en gaan staan. En ik verlaat het pand met een bekkenbrace die mij gaat helpen de komende 10 weken te kunnen blijven lopen en te kunnen verhuizen. De oefeningen die ik mag doen beperken zich tot het voorzichtig optillen van een been terwijl ik op mijn zij lig. En dan staat het zweet al op mijn rug...... Zou ouderdom zo voelen? Daar ben ik voorlopig nog niet klaar voor, dat weet ik wel. Iedereen garandeert mij dat het reversibel is, vooruit dan maar, met deze tijdelijke ouderdomsverschijnselen kan ik wel leven. En ik weet waar het voor is, dus ik heb het er graag voor over.

Gelukkig gaat het verder hartstikke goed, de baby groeit gestaag en zit keurig op de 30 weken afmetingen. Mijn longen zitten wat in het gedrang want onze baby groeit niet naar voren, maar naar boven en duwt dus stevig tegen mijn ribbenboog en longen aan. Dat heeft voor het fietsen als consequentie dat ik niet alle heuvels meer makkelijk op kan fietsen en voor Simon als consequentie dat hij zich de benen uit zijn lijf trapt om mij te helpen de berg op te komen. De schat kiest er zelfs voor om niet op zijn eigen fiets te gaan maar mij te helpen.....

Het is allemaal eigen keus. Natuurlijk kan ik ook alles met de auto gaan doen, maar om helemaal niet te bewegen spreekt mij (nog) niet aan. En aangezien ik verder niets meer mag doen aan bewegen houd ik het fietsen zo lang mogelijk vol.

Bij de zwangerschapscontrole vraagt de arts vandaag hoe vaak per dag ik even op bed ga liggen. Ik kijk haar aan met oprechte verbazing. Hoe zo op bed liggen overdag? Met drie kinderen, een baan, een verhuizing, nauwelijks kinderopvang, de sociale activiteiten, schoolactiviteiten? Natuurlijk ga ik niet overdag op bed liggen. Ik zou het trouwens niet eens willen. Maar ik geef wel toe dat ik er tegenwoordig 's avonds, als het kan, er vroeg induik.

Gelukkig staan onze vrienden hier en de professionele Man with the Van klaar om ons te helpen verhuizen volgend weekend. Een heleboel dozen zijn al gepakt, de rest van het pakken doen we alvast dit weekend. Dat hebben we vast geleerd voor later, als we echt oud zijn. Ver van tevoren plannen en de tijd nemen. Een goed voorproefje dus. En ik zal aan Bud vragen of hij een foto wil maken van een tijdelijk "verouderde" ik.