Het ziekenhuis.
Dus ik ga 's avonds gewoon naar boekenclub, even de zinnen verzetten met de hilarische literaire dames. Zoals altijd is het heel lollig. We hebben een nieuw lid van de club en zij gelooft in niets behalve in emotionele vampiers. En daar kunnen we het uren over hebben. Onze discussies zijn rollercoasters van onderwerpen, niets en niemand wordt ontzien. De slappe lach helpt helaas niet om ween op te wekken......
Vanochtend weer naar het ziekenhuis, vruchtwatercontrole. De hoeveelheid vruchtwater is te laag. Baby moet geboren gaan worden, het mag niet te lang meer duren. Omdat de hartslag van baby nog heel goed is mogen buik en ik in de loop van de middag toch weer naar huis. Met een afsprakenbriefje in mijn tas, morgenochtend om 7.30u aan het infuus als baby er dan nog niet is. Het is een ultimatum. Dus ik richt de blik naar binnen en concentreer mij, WEEEEN!!!! Ik ben jaloers op de vrouwen die allemaal met weeen rondlopen op de verloskunde-afdeling. Ik zie er veel! Volgens de artsen en verpleegkundigen komt het door de storm die er woedt. De 4 versloskamers zijn de hele dag overvol. Babies worden als zoete broodje de afdeling afgereden. Ik moet met 3 andere vrouwen een wachtkamer delen terwijl de harstlagen van onze drie babies worden gemeten. Het lijkt wel een kudde wilde paarden die door het ziekenhuis trekt.
Mijn oren tuten, en mijn ogen proberen strak in mijn leesboek gericht te blijven terwijl om mij heen het lijkt alsof het ziekenhuis in noodtoestand is, zoveel volk is er op de been.........ik ben blij als het signaal wordt gegeven dat ik weer in de auto mag stappen. Op naar huis. Weeen genereren. Het team zwaait mij uit en roept hoopvol tot vanavond.....maar ik ik ben bang dat het morgenochtend wordt.
We zijn vol verwachting en blijde spanning.
