De laatste twee dagen gingen voorbij in een andere wereld. Het is alsof de rest van de wereld even ophoudt te bestaan op het moment dat je zelf een kind op de wereld zet. Uiteindelijk is Bink geboren zonder dat er met hormonen ingeleid hoefde te worden. Het breken van de vliezen was voldoende om de weeen in gang te zetten. Bud en ik hebben nog in het cafe op de hoek van het ziekenhuis bij een capuccino de eerste weeen opgevangen. Om 10.30u zijn we terug in de "labour room". Om 14.24u wordt Bink geboren. Ik herken hem meteen als een van ons. We zijn zo ontzettend gelukkig.
Weeen! Eindelijk.
Bink, 5 minuten oud.
Bud en Bink maken kennis. Bink 30 minuten oud.
Dat was gisteren.
En dan vandaag weer een mooi moment. We komen thuis met Bink. Karin, Simon en Tom komen ons verwelkomen. Er zijn balonnen, vlaggetjes en andere versiering. Beschuit met muisjes. Kadootjes. Het is feest.
We zijn met 6.
Het gaat ons goed. Bink begint zich langzaam te ontvouwen. Zijn gezicht doorloopt verschillende stadia. Van opgezwollen met platgedrukte neus naar mooi rond bolletje. Per uur begint hij er beter uit te zien. Het is een schatje. De rest van het volk is blij, trots en zorgzaam. Oma Karin rent heen en weer om alles in goede banen te leiden. De eerste kraamvisite is geweest.
We zijn thuis. We zijn compleet. We zijn gelukkig.
Thuis!
In bad geweest, 24uur oud.
Een feestje.
Champagne.
Bedtijd. Dag 1 zit er helemaal op.
