Woensdag. Wasdag. Werkdag. Wie komt er vandaag op bezoek dag. Wat eten we vanavond dag. Waarom heeft Rene twee hoeden op vandaag dag. Waarom heb je een Wandelstok meegenomen uit het ziekenhuis mam dag. We starten een Wandelende schoolbus dag. Wie ziet de lach van Bink dag. Wie Wint er met voetballen in de tuin dag. We krijgen allemaal leuke geboortenkaarten uit de andere kant van de Wereld dag.
Sportkamp van Mook- van Zonneveld - Footy op het knollenveld
Al met al een drukke dag. Dat de kinderen om 19u uitgeput in bed vallen is geen wonder. Dat wij er het liefst 2 uur later ook in willen duiken is ook geen wonder. Karin en Rene zetten op tijd de deur van hun slaapkamer open om wat warme lucht richting hun slaapkamer te sturen. Zodat ze ook een keer warm kunnen slapen in plaats van als ijsklompen in bed te liggen......Een nacht goed slapen is geen overbodige luxe in dit huishouden.
We zijn van 's ochtends vroeg tot 's avonds in touw. Van de praktische klussen zoals het reparen van een lamp, het doen van de was en boodschappen tot het meenemen van alle kinderen uit de straat die op dezelfde school als Isis zitten. Een lopende schoolbus zoals dat heet, vandaag gestart door Karin. En dat zin de gewone dingen. Daarnaast gaan Karin, Rene, de jongens en Mieke, die op bezoek is, gaan naar het strand vanmiddag. Rene zorgt met al zijn grappen en grollen voor de slappe lach bij Simon, die niet meer op zijn benen kan blijven staan en amechtig in het zand ligt te brullen van het lachen, terwijl de mensen in zijn omgeving niet anders kunnen dan meelachen. Oorzaak? Rene doet met een hoed en een pet op zijn hoofd Donald Duck na terwijl hij door het zand waggelt......
Karin kookt weer drie maaltijden om het iedereen naar de zin te maken. Soep voor Simon, pasta voor Isis, salade voor allemaal, olijven en druiven voor Tom, een combinatie van alles voor de grote- en waar het lukt ook voor de kleine mensen. Bink slurpt intussen de ene na de andere fles leeg. Die is niet zo kieskeurig maar hij heeft net rond etenstijd zijn hongerige en dus ook zijn huilerige uur. Nu is dat allemaal prima te doen, maar hoe zal volgende week het er aan tafel toegaan als ik alleen met de kindjes eet?
Zo langzaamaan komen de felicitatiekaarten voor de geboorte van Bink uit de andere kant van de wereld aan. Het is leuk om kaarten te krijgen, ik lijk wel een klein kind als ik iedere ochtend naar de brievenbus loop. Soms loop ik een paar keer omdat de postbode nog niet geweest is. Maar ik ben liever te vroeg dan te laat. Dat heeft te maken met de race die ik iedere dag houd tegen de pitbullslakken die ook op de postbode wachten en direkt de post aanvallen zodra die in de brievenbus terechtkomt. Gisteren nog viste ik een half aangevreten telefoonrekening uit de bus, ik had duidelijk de race verloren. Wie beweert dat slakken traag zijn heeft het echt mis, het levende bewijs woont bij ons.
Lachen met Bink.
Tenten bouwen in de tuin.
Simon met mijn wandelstok
Wie nog niet was moegeraced tegen de slakken kan zijn hart ophalen bij ons in de tuin. Het grasveld was zo mooi toen we in het huis trokken. Inmiddels is het half kaal, hobbelig en vol met kuilen. Dat komt door de eindeloze voetbal- en footywedstrijden die gehouden worden. Het gras verdwijnt langzaam, de broeken van de kinderen beginnen steeds meer slijtageplekken in de knieen te vertonen en de neuzen van de schoenen zijn kaal. Druk druk druk. Tussendoor wordt er een tent gebouwd om even te rusten en te picknicken. En daarna even basketballen om de spieren weer op te warmen. Geen enkel rustig moment......
Sportkamp van Mook - van Zonneveld, Basketbal
En zo vliegt de dag weer om. Maar niet zonder stil te staan bij het hoogtepunt van de dag. Bink die lacht. Luid en duidelijk en met wijd open mond. Wat een heerlijk gezicht. Je kan niet anders dan er vrolijk van worden.
En niet zonder even na te denken over de teleurstelling van de dag. Ik hoor bij de fysiotherapeut dat mijn bekken nog heel instabiel is en dat ik voorlopig met wandelstok moet lopen om permanente schade in de toekomst te voorkomen. Maar nadat ik even heel teleurgesteld was, ik vind zelf namelijk dat het hartstikke goed gaat, ben ik weer optimistisch. Dit is een tijdelijk probleem, het gaat al oneindig veel beter dan 1,5e week geleden, en ik ga de komende tijd de auto veel gebruiken. Omdat ik zo gewend ben altijd te fietsen en te lopen was ik bijna vergeten dat je ook voor korte afstanden de auto kan nemen. Dus slecht voor het milieu of niet, deze moeder gaat met haar wandelstok en 4 koters voortaan overal naartoe in de 4X4. En de arme Bud moet vanaf nu iedere dag met de benenwagen en de trein. Hij vindt het niet erg, en ik ook niet ;-).
