Aan het ontbijt
We zijn weer op aarde terug. Gelukkig blijft de roze wolk bestaan. De gewone dingen gaan door. Dit nadat de wereld even stil heeft gestaan. In mijn ogen dan.
Vandaag gaat Simon voor het eerst oefenen op school, in voorbereiding van het nieuwe schooljaar dat in januari 2011 begint. Er moeten boodschappen gedaan worden. We hebben een wandelwagen besteld en die wordt vandaag bezorgd. Er komt kraamvisite. De postbde brengt de eerste kaarten en akjes uit Nederland. Feest!!
De dag is zo gevuld. Devuilnisbakken moeten binnen gehaald worden. De adminsitratie rondom Bink moet gedaan worden. Inschrijven, paspoort, verzekeringen, visum. Er moeten bedankkaartjes naar het ziekenhuis. Een verpleegkundige komt langs voor een huiscontrole en voor een check van Bink. En er moeten duizend karweitjes gedaan worden waar ik nog geen kans toe krijg ze te doen. Karin en Rene zijn de hele dag in touw om van alles en nog wat te doen. Onder het motto "nu kunnen we het nog doen" zijn ze de hele dag in touw. Ik wil er nog niet aan denken dat ze over 1,5e week weer vetrekken. Bij nader inzien denk ik dat ik dan pas echt weer op aarde land. En hard waarschijnlijk........
Nu ik sinds twee dagen weer een voet voor de andere kan zetten zonder pijn en zonder angst dat ik de volgende stap niet meer zal kunnen zetten, ziet de wereld er weer anders uit. Ik maak er weer deel van uit en ik vind het heerlijk. Het is volop voorjaar, de bloemen bloeien overal, de palmbomen wuiven vrolijk in de wind. Onderweg naar school groeten overal mensen en kijkt iedereen in de kar. Bink moet daar trouwens niets van hebben en draait zijn hoofd ver naar achteren in de kar. Felicitaties schallen over straat. Ik krijg de enorme lach niet van mijn gezicht, hoe ik ook probeer mijn gezicht in de normale plooi te houden.
Isis, Simon en Tom zijn blij dat ik weer beweeg en zijn vrolijk en gezellig. Er is geen gedoe met eten vanavond, de noedelsoep die Rene heeft gekookt is dan ook uitzonderlijk lekker....... Karin en Rene kunnen vandaag zelf een wandeling gaan maken, er hoeft niet meer voortdurend iemand in mijn buurt te zijn om te helpen. Ik begin me alweer te ergeren aan de dagelijkse irritaties zoals het eeuwige fundraising, het ouderwetse betalingssysteem of de sociale druk van de moeders van school. Een goed teken. Ik ben weer geland op aarde. Een beetje althans. Ik doe weer meer. En dat is een fijn gevoel.
Na het ontbijt ;-)
De jongens halen de vuilnis binnen
Oefenochtend op school voor Simon
Bink
Tijd voor boodschappen.
