woensdag 17 november 2010

baby talk

Plezier in de kindertuin. Voor geen prijs ruilen ze het fonteintje in voor de rest van de botanisch tuinen. Wel een beetje jammer.


Bepakt en bezakt

De piek van het Arts center wordt opgeknapt.....

Babytalk in de keuken :-)
Isis maakt Bruschetta.

Het doel van vandaag is om de Botanical Gardens in de stad te gaan bekijken. Echter, meer dan de kindertuin zien we niet vandaag. Een onderschatting van de tijd die het kost als je met babies en kinderen op stap gaat.
We gaan eigenlijk te laat van huis. Voor dat alles klaar is, de geleende kar in orde gemaakt en harde banden heeft, de luiers zijn verschoond en de melk is opgetopt, geld gepind, iets lekkers gehaald voor bij de picnic is het al 10u. We nemen de trein naar de stad. De jongens vinden het prachtig. Isis baalt want die zit gewoon op school. We lopen vanaf het station in het centrum van de stad naar de tuinen en dan begint het. Eerst heeft Bink honger en moeten we in een andere tuin stoppen voor een koffie- en fles pauze. Dan hollen we naar de kindertuin, dat hadden we de jongens beloofd. Daar heeft Hedde honger, en spelen de jongens met zoveel overtuiging dat we eigenlijk geen tijd meer hebben om de echte tuinen in te gaan. Het is nog een eind lopen terug naar het station en we moeten op tijd terug zijn om Isis op te kunnen halen. Maar ondanks alle haast hebben we een hele fijne dag.
Thuisgekomen praten de babies even bij....en Isis verzorgt helemaal alleen het voorafje voor het eten, bruschetta. Dat heeft ze bij Italiaanse les geleerd. Als ik wat met de knoflook wil doen wat helemaal niet moet volgens haar recept roept ze vol overtuiging, "mam bemoei je er niet mee". En gelijk heeft ze. Ze kan het prima zelf. Ik ben degene die af en toe denkt dat ze nog klein is. Maar dat is ze allang niet meer.
Als iedereen in bed ligt, Bud an zijn teleconference zit, doen wij nog wat mail en administratie. En we doen natuurlijk de voorbereidingen voor het pepernoten bakken op school morgen. Het is weer die tijd van het jaar. We vervelen ons, zoals gebruikelijk, geen moment :-).