Plotseling lijkt alsof alles enorm vooruit gegaan is. Bij zwemles kijk ik mijn ogen uit naar hoe de kindjes zwemmen en hun banen borst-en rugcrawl door het water trekken. Tom voor het laatste kwartaal samen met Bud, vanaf het nieuwe seizoen zwemt hij alleen.
Simon die zijn eigen voetbaltas klaarzet, zijn waterfles vult en zich met precisie aankleedt voor zijn voetbaltraining op zaterdagochtend. Iedere dag letters schrijft om te oefenen en sommen maakt. En voor het laatst mee naar Play Days gaat, een consequentie van het binnenkort naar school gaan.....
Tom die mij helpt met het snijden van het fruit voor de fruitshakes die we maken. Bink die lacht en lacht en met zwaaiende armen en ingespannen gezicht probeert iets te pakken. Wat overigens nog niet lukt, hij moet het hebben van toevaltreffers. Isis die dit jaar aan ons vraagt of wij een verlanglijst voor Sinterklaas hebben. Zelf verhalen schrijft en die aan ons voorleest. Bud die het einde van het grote project nadert waar hij zoveel tijd aan besteedt sinds we hier zijn.
Maar niet alleen hier, overal zien we ontwikkeling en voortgang. Ik lees met plezier de berichten van jullie over hoe het gaat, wat jullie doen, welke belangrijke beslissingen er worden genomen, waar jullie mee bezig zijn.
Iedereen gaat vooruit. Het is niet te stoppen. Ik ben zo benieuwd wat we deze tijd volgend jaar doen. Of over tien jaar. En waar we dan zijn. Waar jullie zijn.
Maar nu terug naar dit moment. Want dat is uiteindelijk waar we zijn. Omdat twee dagen niet lekker was loop ik enorm achter met mijn mail, de bedankkaartjes voor Bink, de administratie. Sinterklaasvoorbereidingen. Vakantieplanning. Het is geen wonder dat de tijd vliegt......
Voor Simon de laatste keer Play Days, als hij naar school gaat is hij te groot
Rugzwemmen is tegenwoordig een "makkie"
Bink kijkt naar een speeltje dat hij probeert te pakken
Isis zet de spullen klaar om onze Sinterklaas verlanglijst op te tekenen.
