Wanneer ben je nu eindelijk volwassen? Dat vraag ik mij wel eens af. Van buiten ben ik dat natuurlijk al lang. Maar van binnen voelt het anders. Wij hebben bijvoorbeeld nauwelijks fatsoenlijk meubilair. Het is allemaal oud. We hebben geen grote bank slechts een loveseat, geen salontafel maar een klein houten kindertafeltje. We hebben geen verzameling goede wijnen in de kast liggen. Geen bij elkaar passend servies. Geen lange termijn financiele zekerheid. Of een huis. Ik vind nog steeds de band Bush leuk. En een heleboel andere bands van lang lang geleden, uit de tijd toen we nog jong en wild waren.
Is er een definitie van volwassenheid anders dan leeftijd?
Misschien.
Het hebben van een tuinset. Een tafel met stoelen om buiten neer te zetten. En ook nog nette, bij elkaar passende kussens op die stoelen. Sinds vandaag zijn wij de trotse bezitters van zo'n set. Weliswaar, geheel passend in de trend van ons meubilair, oud. Maar erg functioneel. En het staat zo echt. Ookal heb ik het gezellige kampeertafeltje bij de oude houten bank nog even laten staan. Maar het gevoel van volwassenheid sloeg toe toen ik een vriendin voor een volwaardige lunch kon ontvangen, en wij buiten aan de tafel konden keuvelen en eten.
De eerste stap naar het in onze ogen grote mensen leven is gezet.
Wie weet wat er allemaal nog volgt.....
Onze drie Ozzies denken er niet over om aan de tuinset te eten, zij picnicken liever staand bij een eigengedekt tafeltje dat meteen ook functioneert als tent.
De tuinset met het Australische kleed dat Bud 3,5 jaar geleden uit Sydney meenam. Dat is het enige ronde tafelkleed dat we bezitten. Een bijpassend kleedje is de volgende stap....
