dinsdag 8 juli 2014

dag 11 - bulahdulah naar kiama

De eerste 200 km vreten we kilometers. Het vaste ritueel. Muziek aan. Zingen. Kijken. Rijden. Een korte stop voor een brood en wat lekkers. Dan gaan we door Sydney. We stoppen hier niet, in de verte zien we de skyline. Sydney bezoeken we een keer in alle rust, niet tijdens een haastige stop van een uur. Ons doel is Cronulla, aan de kust, vlak onder Sydney. Vroeger woonde daar mijn moeder en de plaats heeft sterke aantrekkingskracht op ons allemaal.

We blijven er 2.5 uur met gemak. We lunchen op de boulevard van het strand bij een kiosk. Je bestelt, betaalt en dan wordt je naam geroepen als het eten klaar is. Jane, Chris, Sally, Steve, Julie, Joe, Sue, Sarah……Marit. De kinderen springen op om naar de bar te rennen om ons eten op te halen. We zitten aan een klein tafeltje midden op de boulevard en kijken uit over de oceaan vol met surfers, de aanvliegroute van het vliegveld van Sydney, wandelende mensen jong en oud, een Kookaburra op een lifesavers' toren die naar Great Whites zit te speuren…..

Dan ontdekken de kinderen trampolines en besteden daar hun vakantiegeld en pauzetijd. Misselijk en ademloos van het springen rijden we verder. Door Royal National Park langs de kust naar Kiama. Een mooi tochtje, maar dicht bewoond en de smog hangt overal in de lucht.

Kiama is een leuke plaats. We parkeren de auto. Springen eruit en gaan onderweg om onze benen te strekken. We zijn het zat in de auto! We lopen naar het blowhole van Kiama waar golven met een doffe klap in een vulkanische rots uit elkaar spatten en metershoge spray veroorzaken. We bekijken de vuurtoren die werkt. Omdat het al donker aan het worden is maakt het extra veel indruk.

We eten bij de lokale Thai. Blij dat we eindelijk in een plaats terecht gekomen zijn waar na 18u nog iets open is…..

Morgen een dag zonder foto's. Dat heb ik beloofd. :-)

 Cronulla
Kookaburra houdt de wacht

 Tom in de elastieken

 Bink wil ook

 Kunst in Kiama

Vuurtoren in Kiama