Brenda en Marco bij ons aan tafel. Let op de prachtige bloemen, die staan zelfs in een vaas die ik jaren geleden bij hun in de winkel heb gekocht!
Eerst heb je er een chronisch gebrek aan, dan krijg je binnen een week van verschillende kanten prachtige bossen bloemen. Vandaag een hele special bos bloemen. De "Juffers" komen langs, Marco en Brenda, onze achterburen uit Zeist en ex-eigenaar van de bloemenwinkel waar wij altijd onze bloemen haalden toen we nog in Nederland woonden. Ze komen vanuit Healesville waar ze staan met hun camperbus, en nemen bus en trein, een rit van drie uur, om een "bakkie te komen doen". We voelen ons zeer vereerd en het is ontzettend gezellig. Waarom hebben we eigenlijk in Zeist nooit een koffie bij elkaar gedronken? Soms moet je naar de andere kant van de wereld reizen om elkaar beter te leren kennen. De jongens, die vandaag thuis zijn, voelen haarscherp aan dat ik met alle aandacht bij Marco en Brenda wil zijn en besluiten dat zij aandacht willen. Niet een half uurtje, nee, ze presteren het om samen de hele ochtend te keten, de mooie prinsessenbol van Isis te breken (haar eerste aanschaf van haar eigen zakgeld), dertig keer aan Brenda te vragen of ze een tent wil maken enz enz... De lunch komen we redelijk door maar rusten willen ze uiteraard niet. Het is een onrustig geheel.
Tussen het temmen van de jongens door lukt het gelukkig wel om ervaringen uit te wisselen, verdere reisplannen te horen en Google Analytics te installeren in de blog van Brenda en Marco.Ze lopen zelfs nog even mee om Isis van school te halen om die nog even te zien. Isis is verlegen als altijd en heeft er thuis spijt van dat ze niet even een praatje heeft gemaakt. Maar dan is het te laat en zijn Brenda en Marco weer op de trein gestapt naar hun rijdend huis. Op weg naar nieuwe avonturen. Een goede reis en tot over een paar maanden als jullie weer terug zijn in Melbourne!
Daag, de trein verlaat het station. Jammer dat het alweer voorbij is.
